Κλείσε τα μάτια σου καρδιά μου
Για να μην δεισ τα βάσανά μου
Πέτρα κι αν είσαι θα ραγίσεισ
Σίδερο να ‘σαι θα λυγίσεισ

Εγώ συνήθισα να ζω
Σαν του γιαλού τον βράχο
Κι όσεσ φουρτούνεσ και να δω
Ούτε γελώ ούτε πονώ
Όσο καημό και να ‘χω

Κλείσε τα μάτια σου καρδιά μου
Και μη κοιτάσ τη συμφορά μου
Φτάνουν τα βάσανα που είδεσ
Μεσ στισ ζωήσ τισ καταιγίδεσ

Εγώ συνήθισα να ζω
Σαν του γιαλού τον βράχο
Κι όσεσ φουρτούνεσ και να δω
Ούτε γελώ ούτε πονώ
Όσο καημό και να ‘χω