Ο πρώτοσ αθάνατοσ
Να‘ ρθεί και να μου πει
Αν έχει γεύση η ζωή
Που δεν τελειώνει
Που το‘ χω πείσμα
Μονάχα για ζωή
Να υπολογίζω ό,τι διαρκεί
Κι ό,τι εξισώνει

Αυτό που πάει να δύσει
Εγώ το κάνω μεθύσι
Και πίνω απ’ τουσ χυμούσ

Άιντε ψυχή μου να μ’ ακούσ
Στουσ από μέσα κραδασμούσ
Χτυπάει του ανθρώπου η φύση

Κι εν τέλει φτύνω την ουσία
Που χαρίζει αθανασία
Κι όσα ρέστα
Στον ουρανό