Ξέρεισ
Εμένανε με τρέφουνε οι κυριακέσ
Που γέρνω λίγο το κεφάλι
Κι απλώνω δίχτυα στισ σιωπέσ
Εκεί που η σκέψη μου εκβάλλει
Γιατί οι άνθρωποι είναι φωνέσ

Κι εγώ που με θυμάμαι από παλιά
Με μια σάκα που φουσκώνει
Και ένα χάρακα για μέτρημα
Συχνά το βλέμμα μου παγώνει
Εκει που χάνεται το αίσθημα

Ξέρεισ
Στα λέω λιγοστά
Μη με περνάσ για αλφάδι
Μου κόπηκε το χάδι
Κι είδα τον κόσμο πιο λοξά

Ξέρεισ
Εμένανε με τρέφουνε οι κυριακέσ
Που δίνω πάντα τη σκυτάλη
Σε σκέψεισ αλεξίσφαιρεσ
Γιατί με φόβησαν οι άλλοι
Που 'χουν αβάντα στισ ριπέσ