Ήταν στο σώμα ζεστό
Είχε η ψυχή τον παγετό
Στο σώμα κρύφτηκε
Δεν ποτίστηκε ποτέ

Άμα θα δεισ τα παιδιά
Έχουν λευκάνει την καρδιά
Μα εκείνο έχασε
Τη λευκή του την μπογιά

Μεσ στο κορμάκι του
Δυο γρατζουνιέσ
Η μια είναι που έπαιζε
Κι η άλλη που εχτέσ
Είχε ο πατέρασ του κάτι ακεφιέσ

Κι από το ανήλικο
Που έχει στο σώμα
Έχω έναν ίλιγγο
Και μια μανία
Για του ανθρώπου την εξουσία

Είχε στο κλάμα ευχέσ
Να ‘χει ο πατέρασ του δουλειέσ
Έτσι αγόραζε
Τισ χαρούμενεσ στιγμέσ

Άμα θα δεισ τα παιδιά
Κυκλοφορούν συχνά γυμνά
Μετά τα ντύνουνε
Μην παραμείνουνε παιδιά