ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่สนามจะว่าง
ตอนนี้ต้องเปิดหน้าต่าง
และไปถึงที่ที่สายตาพาเราไป
เมื่อไหร่เราจะออกไปอีกครั้ง? ไม่มีใครรู้
ดีกว่า ตอนนี้เราจูบกัน
ก่อนที่โลกจะสิ้นสุด
ด้วยริมฝีปากของคุณ ฉันได้ยินเสียงคลื่นทะเล
และเท้าของฉันเต็มไปด้วยทรายตั้งแต่การกักตัว
แม้แต่โรคระบาดที่รุนแรงที่สุดที่ฆ่าคน
ก็ไม่แยกฉันจากคุณ
เพราะฉะนั้นกับคุณ การเว้นระยะห่างทางสังคมไม่ทำงาน

และถ้าคุณอยู่ไกลก็ไม่เป็นไร
เพราะแสงยามบ่ายเชื่อมเราเข้าด้วยกัน
ใกล้หรือไกล
คุณทำให้ระบบภูมิคุ้มกันของฉันดีขึ้น
และถ้าพระจันทร์ไม่มีคืน
และเช้าไม่มีนก
ดีกว่า ตอนนี้เราจูบกัน
ก่อนที่โลกจะสิ้นสุด

เรามีความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยธรรมชาติ
เพราะฉะนั้นเมื่อฉันหาว คุณก็หาว
เพราะฉะนั้นฉันปกป้องคุณ และคุณปกป้องฉัน
เพราะฉะนั้นเราจึงแบ่งปันอากาศที่เราหายใจจากแกนเดียวกัน

ฉันรู้ว่าอนาคตไม่แน่นอน
แต่ถึงแม้จะปิดพรมแดน
พวกเขาก็ไม่สามารถปิดทะเลเปิดได้ เราจะออกไปเร็วๆ นี้
เพื่อทิ้งรอยเท้าของเราไว้บนพื้น
เหนือเมฆหิมะ ใต้ทะเลสาบท้องฟ้า

เพื่อสัมผัสแสงแดดที่ฉีดวัคซีนให้เราพร้อมกับน้ำที่ทำให้เราเปียก
ใต้สายน้ำตกที่ร้องไห้ต่อหน้าป่าของใบไม้
ท่ามกลางป่าดอกไม้ขนาดต่างๆ
สายรุ้งที่วาดฤดูกาลของปี
เหมือนสีของเสื้อผ้าที่เคลื่อนไหว
ที่แขวนอยู่บนระเบียงเพื่อให้ลมแห้ง
และสายตาของประวัติศาสตร์ที่ต้องการเล่าต่อไป
แม้ว่าเราจะทะเลาะกัน เราก็เข้าใจกันด้วยการเต้นรำ

เราสูญเสียศูนย์กลาง
ก่อนจะกลับออกไปข้างนอกต้องกลับเข้ามาข้างใน
และให้ทุกอย่างแตกต่างและความจริงไม่เคยยอมแพ้
แม้แต่สิ่งที่สวยงามก็ควรจะสวยงามยิ่งขึ้น
และถ้านี่คือจุดจบ เราจะพบความงาม
บางทีในความเป็นจริง ตอนนี้คือเมื่อทุกอย่างเริ่มต้น
ใครจะรู้?
แต่ตอนนี้เราจูบกัน
ก่อนที่โลกจะสิ้นสุด
ก่อนที่โลกจะสิ้นสุด
ตอนนี้เราจูบกัน
ก่อนที่โลกจะสิ้นสุด

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES