แต่ละความเศร้ากินส่วนของความเศร้าที่หนีไป
เราจึงอบอุ่นความสุขที่ซ้ำซากอยู่ในตัวเรา
ลูบคลำผมของวัยเด็กที่เราที่ลอยฟ้า
บอกเขาว่ายังเร็วเกินไปที่จะร้องห้าย

เราได้เรียนรู้ที่จะยิ้มเหมือนผู้ชายที่ถูกฝึกฝน
เพื่อหลอกลวงความสนใจจากเพศที่ถูกทำให้สกปรก
แต่เราลืมวิธีที่จะทำ
เพื่อหาความรักและพิสูจน์ให้เขาว่าเราสามารถทำให้เขาชอบ

แต่เมื่อความสงสัยมาถึง ความอับอายกลับมาอีกครั้ง
ความสุขที่ซ้ำซากของเรารู้วิธีที่จะทำให้เรารู้สึกสบายใจ

เราใส่สีดำ สีน้ำเงิน เพื่อทาตาของเรา
เพื่อทำให้คนอื่นเชื่อ แม้จะไม่จริง ว่าวันนี้เราดีขึ้น
เราดื่ม กินกับเพื่อนๆ เพื่อพูดถึงนิสัยของเรา
นิสัยของเมื่อวาน นิสัยของวันพรุ่งนี้ เพื่อเปรียบเทียบความเหงาของเรา

เราใส่สิ่งที่เรายังมีชีวิตอยู่ในจมูกของเรา
ตะโกนอย่างหนักว่าเรามีความสุขเมื่อเราเมา
พยายามที่จะทำให้ลืมทุกสิ่งที่มาเตือนเรา
ว่าเราอยู่ในยุคทองของการกบฏที่ล้าสมัย

แต่เมื่อความสงสัยมาถึง ความอับอายกลับมาอีกครั้ง
ความสุขที่ซ้ำซากของเรารู้วิธีที่จะทำให้เรารู้สึกสบายใจ

เราจูบกันและกัน ทั้งผู้ชายและผู้หญิง
เพราะสำหรับเราทุกอย่างที่สำคัญคือการเห็นดวงตาที่สว่าง
แต่เราฝันอย่างลับๆ ที่จะพบกับความรักของเรา
ความรักที่จะยืนยาวจนถึงวันสุดท้าย

เรายอมคลาน ด้วยสายตาที่ถูกลบล้าง
ปากที่อยากจะอาเจียนความรักที่เรากลืนกลับ
เราคิดถึงครั้งที่สมบูรณ์แบบที่เราทำลายทุกอย่าง
โดยปล่อยให้ "ฉันรักคุณ" หลุดออกมาอย่างไม่เหมาะสม

แต่เมื่อความสงสัยมาถึง ความอับอายกลับมาอีกครั้ง
ความสุขที่ซ้ำซากของเรารู้วิธีที่จะทำให้เรารู้สึกสบายใจ

แต่เมื่อความสงสัยมาถึง ความอับอายกลับมาอีกครั้ง
ความสุขที่ซ้ำซากของเรารู้วิธีที่จะทำให้เรารู้สึกสบายใจ

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES