ตั้งแต่เธอจากไป ลียงก็กลายเป็นสถานีรถไฟ และฉันยังคงเป็นคนลียง
เธออยู่บนเส้นทาง ส่วนฉันอยู่ที่ฝากของพร้อมกับเหรียญของฉัน
และเข็มนาฬิกาก็รัดคอฉัน
ทุกวินาทีฆ่าฉัน
รู้ไหมว่าเธอพักที่ไหน? เมื่อไหร่เธอจะกลับมา?
คำถามเหล่านี้ช่างคมคาย
และตามแนวแม่น้ำโรน ฉันปล่อยมือให้ห้อยเพื่อเงาของเธอ
สาปแช่งชื่อของเธอ เพราะจากกระท่อม เธอทำให้ฉันต้องเดินทาง
และเข็มนาฬิกาก็รัดคอฉัน
ทุกวินาทีฆ่าฉัน
รู้ไหมว่าเธอพักที่ไหน? เมื่อไหร่เธอจะกลับมา?
คำถามเหล่านี้ช่างคมคาย คำถามเหล่านี้ช่างคมคาย
แล้วเธอก็กลับมาในชีวิตประจำวันของฉัน ฉันได้รู้จากสมุดบันทึกประจำวัน
ว่าวันนี้ระฆังเฉลิมฉลองการแต่งงานของเธอกับคนอื่น ที่รักของฉัน
และเข็มนาฬิกาก็รัดคอฉัน
ทุกวินาทีฆ่าฉัน
รู้ไหมว่าเธอพักที่ไหน? เมื่อไหร่เธอจะกลับมา?
คำถามเหล่านี้ช่างคมคาย
เมื่อการพบปะกับคนอื่นทำให้นาฬิกาของฉันเสีย ฉันจึงรู้จักการพักผ่อน
แต่ทุกครั้งที่ฉันได้ยินข่าวของเธอ ฉันก็วิ่งตามหมวกของฉัน
และเข็มนาฬิกาก็รัดคอฉัน
ทุกวินาทีฆ่าฉัน
รู้ไหมว่าเธอพักที่ไหน? เมื่อไหร่เธอจะกลับมา?
คำถามเหล่านี้ช่างคมคาย คำถามเหล่านี้ช่างคมคาย

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES