เราจะไม่วิ่งบนถนนสายเดิมอีกต่อไป
ท่ามกลางพระอาทิตย์ตกดินที่บริสุทธิ์
หรือบ้าคลั่งด้วยน้ำค้าง
ใต้รุ่งอรุณที่ไร้ชีวิต

เราจะไม่กระโดดข้ามคลื่นเหล่านั้นอีกต่อไป
ในวอลทซ์ของโลมา
ตามวงโคจรลึก
ไร้ขอบเขต
เราจะไม่เผาไหม้ในท้องฟ้าอีกต่อไป
ดวงตาที่ให้แสงสว่างแก่โลก
ด้วยสายตาของความทุกข์ทรมาน
แสงวาบของวินาที

เราจะไม่บินบนดวงดาวเหล่านั้นอีกต่อไป
ด้วยแขนเหนือสายลม
และเวลากับผิวหนัง

เราจะไม่หายจากความเจ็บปวดแห่งความรักนี้
สำหรับชีวิตที่เหลืออยู่ไม่ตาย
มันเจ็บปวดเหมือนหมาและขึ้นลงทำลายหัวใจเรา
และเหมือนหมามันไม่ทิ้งเราไปอีก

เราจะไม่กัดด้วยจูบของเราอีกต่อไป
น้ำเย็นของน้ำตก
ฝนที่ขี้อายและชั่วคราว
และคลื่นยาว

เราจะไม่ขโมยด้วยมือเหล่านี้อีกต่อไป
ความเวียนหัวของท้องฟ้า
และเหงื่อของภูเขาไฟ
ท่ามกลางความหนาวเย็น

เราจะไม่อธิษฐานต่อดวงจันทร์เดียวกันอีกต่อไป
ลูกคนเดียวที่เร่ร่อน
ท่ามกลางเงาสะท้อนของทะเลสาบ
และไฟของลางบอกเหตุ

เราจะไม่เดินเตร็ดเตร่ในจักรวาลนั้นอีกต่อไป
ของดาวเคราะห์ที่ลอยไป
หลังขอบฟ้าที่หายไป

เราจะไม่หายจากความเจ็บปวดแห่งความรักนี้
สำหรับชีวิตที่เหลืออยู่ไม่ตาย
มันเจ็บปวดเหมือนหมาและขึ้นลงทำลายหัวใจเรา
และเหมือนหมามันไม่ทิ้งเราไปอีก

และคำถามสุดท้าย
คือคุณมีความสุขหรือความทุกข์มากกว่า
มันเป็นน้ำผึ้งหรือเกลือมากกว่า
ถ้าความดีสามารถทำให้เจ็บปวดได้
และความเจ็บปวดทำให้ดีได้
ถ้าความเจ็บปวดคุ้มค่า
ถ้ามันไม่จริงหรือมีอยู่
และถ้ามันทำให้เราอยู่ด้วยกัน
ถ้ามันเหมือนกันสำหรับคุณ

เราจะไม่หายจากความเจ็บปวดแห่งความรักนี้
สำหรับชีวิตที่เหลืออยู่ไม่ตาย
มันเจ็บปวดเหมือนหมาและขึ้นลงทำลายหัวใจเรา
และเหมือนหมามันไม่ทิ้งเราไปอีก

ความเจ็บปวดแห่งความรักนั้น
มันเจ็บปวดเหมือนหมาและขึ้นลงทำลายหัวใจเรา
และเหมือนหมามันไม่ทิ้งเราไปอีก

แม้แต่คำอำลาครั้งสุดท้าย
ของคุณคือของฉัน
แต่ละคนกับของตัวเอง

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES