มันก็แค่เรื่องเดิม ๆ ที่เกิดขึ้นมา แล้วไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ
หากันแต่คนผิด ไม่เคยหาวิธีแก้ไขปัญหามาอีกข้อ
เป็นสัตว์ประเสริฐที่แก้ปัญหาแบบเดรัจฉานด้วย pistol
ผู้ชนะจริง ๆ คือใคร แล้วทุกอย่างที่เราเสียไป ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ

ประวัติศาสที่ผ่านให้อะไรเราไหม ขอถามคำถามอีกข้อ
ทำไมเราวิ่งวนกันกลับกันมานี่เดิม ทำมันซ้ำ ๆ อีกรอบ
เทคโนโลยีวิวัฒไปไกล แต่ทำไมจิตใจเรา ยังติดอยู่ในซอก
มองออกไปเจอแต่หมอก รอบ ๆ หลงผิดคิดว่าความรุนแรงจะพามึงออกจากคอก

เกิดเป็นสงคราม ส่งคน ออกไปสูญเสีย ไม่ทีสิ้นสุด
เรื่องของคนข้างบน แต่เป็นเชือกรัดคนล่างข้างจนไม่อาจดิ้นหลุด
คนเริ่มเรื่อง แค่ตายก็จบ ที่ว่าคนรับกรรม คือคนที่อยู่
เราแย่งอะไรในโลกใบเดียวกัน หรือแค่แย่งกันเป็นฝ่ายที่ถูก

มันน่าฉงน ที่คนไฝ่หาสันติโดยทำให้อีกฝั่งเป็นศพและล่าสนม
จะหยุดสงครามได้ยังไง ถ้าคนยังตีกันตายอยู่ข้างถนน
บทสวดไม่ช่วยอะไร ไม่มีพระเจ้าปรากฏมาหยุดกระสุน มีแต่พระเจ้าที่ลั่นไกลพรากชีวิต ดูแล้วมันเข้าใจไม่ยากแต่มันค่อนข้างสับสน

เราเดินกันผิดทาง แต่ว่าไม่น่าจะหลง
ที่ยอมผิดศีลและทำ เพื่อเงิน โยนศีลธรรมที่มีทิ้งไว้ที่ข้างกระโถน
คำถามง่าย ๆ ที่ไม่ทีใครเสนอหน้ามาสน
กำแพงแห่งชัยชนะต้องเอาศพของคนที่แพ้กี่ร่างมาถม