พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว แต่ความรู้สึกแย่ ๆ ไม่ได้ไปไหน
ปิดตาแต่เปิดใจให้สว่างเหมือนกับไฟฉาย
เห็นแต่ตรงที่แสงมันกระทบ ไม่รู้รอบ ๆ ว่ามีอะไรหาย ยังหายใจ แต่เหมือนทำใจหาย
มีแต่ร่างไม่รู้จิตวิญาณหน่ะมันไปไหน

ความสุขมันอยู่ที่ใจหรือว่ามีใครขาย
เริ่มโตจนรู้ว่าต้องหาอะไร แต่ยังไม่รู้ว่าทำอะไรหาย
มีคำถามให้มึงคิดข้อนึง ก่อนวันที่กายสลาย
ถ้าทางไปสวรรค์มันต้องผ่านนรก ตัวมึงแม่งยังเลือกที่จะไปไหม

สักวันนึงก็ต้องไป ไม่ไปไม่ได้ เลือกได้แค่ไปสาย
รู้แก่ใจ ต้องไป แต่ว่ากลัวเพราะไม่รู้อะไรอยู่ปลายสาย
ไม่มีใครเคยกลับมาบอก ที่บอกไม่รู้จะจริงสักแค่ไหน
มึงจะอยากไปพิสูจน์ไหม แต่มึงจะไม่ได้กลับมาเล่าให้ใครฟัง มึงแลกไหม

กูจะไม่ถามว่ามึงเข้าใจที่ตัวกูแพล่มไหม
กูแค่มาพูดในสิ่งที่ตัวกูอยากพูด
กูเริ่มเบื่อที่จะต้องไปพูดให้ใครแม่งแก้ไข
กูไม่ได้มาชี้ ให้พวกมึงเดินไปแยกไหน
กูแค่พูดเรื่องหลาย ๆ แยกให้มึงฟังบนบีท กูแค่ไหล