Μία πικρή ανατολή, μια αποφράδα μέρα
του ήλιου φως δεν έφτασε στο μοναστήρι πέρα,
Μπήκανε μέσα βάρβαροι, κουρσάροι και το κάψαν
τους μοναχούς κυνήγησαν, τους μοναχούς εσφάξαν.
Εμπήκε διάκος στο ιερό, του Κωνσταντίνου τον Σταυρό, Εικόνα την Αγία,
Λαμπάδα πήρε και, γοργά, σε πηγαδιού κρυφά νερά έκρυψε μ᾽ ευλογία!
Μα πρόλαβαν οι βάρβαροι τον διάκονο σκλαβώσαν
και στην πικρή την ξενιτιά δούλο αυτόν εδώσαν.
Τριάντα χρόνια πέρασαν κι αλλά σαράντα ακόμη
ώσπου η Βηματάρισσα τους βάρβαρους εδιώχνει!
Όρθια η Βηματάρισσα, με μυρωδιές λουσμένη
κι όρθια δίπλα στο Σταυρό, λαμπάδα αναμμένη!"