Καθώς κοιμόσουν ήσυχα
Το άγιο εκείνο βράδυ
Το φώς σε περιέλουσε
Ενός αγγέλου χάδι

Φτωχό σπιτάκι μα ακριβό
και έφτασε σε σένα
Ο πλούτος απ' τον ουρανό
Σαν γιασεμιά ανθισμένα

Μυστήρια μες την σιωπή
Το βραδινό εκείνο
Και στην καρδιά σου μια φωνή
Στα χέρια σου έναν κρίνο

Αγνή παρθένε ταπεινή
Ζωή Εσύ και Φως μου
Μες του ουρανού το χρυσαφί
είσαι ομορφιά του κόσμου

Είπες, νά η δούλη του Κυρίου
Ταπείνωση έχεις της καρδιάς
στεφάνι φόρεσες του Ηλίου
και αστραπές ζωής σκορπάς"