Nic o mnie nie wiedzą
Nie wpadłem tu na sezon
Po drodze z beznadzieją rozpierdalam pieniądz elo
Zahaczę o panteon
Zanim mnie diabły zjedzą
Sam rozpisałem kredo nigdy nie popatrzę w niebo
Panika popycha dalej nas tam
Gdzie zawiła liryka trafia najbardziej
Zawsze unikam rozmowy o prawdzie
Trochę to straszne kiedy tak patrzę
Z boku dajcie mi spokój i lokum i pokój
W zamieci pokus prochów lotów odnajduję sposób

Tak zwany prawdziwy stres potęgowany co dzień
W tej rozpadlinie tu tkwię w niej przytulnie mi jest
Codziennie na lustra dnie próbuję odnaleźć sens
Na twarzy ze strachu blednę przez twój jeden gest

Tak zwany prawdziwy stres potęgowany co dzień
W tej rozpadlinie tu tkwię w niej przytulnie mi jest
Codziennie na lustra dnie próbuję odnaleźć sens
Na twarzy ze strachu blednę przez twój jeden gest

Nic o nas nie wiedzą o sprawach co nas grzeją
Naszprycowani chemią znowu przeciągamy przelot
Dasz mi mentalny terror gdy nas rozdziela error
Mijamy się z nadzieją podkreślając blizny pietą
Dotykam duszy to ochłoń
Błagam cię zrób to stanowczo
Odpłacę za to z nawiązką
Byleby nie być za głośno
Nagrywam kolejny lovesong
Nie kumam dokąd to poszło
Wpisani w ten kalejdoskop
Tylko kręcimy się non stop

Tak zwany prawdziwy stres potęgowany co dzień
W tej rozpadlinie tu tkwię w niej przytulnie mi jest
Codziennie na lustra dnie próbuję odnaleźć sens
Na twarzy ze strachu blednę przez twój jeden gest

Tak zwany prawdziwy stres potęgowany co dzień
W tej rozpadlinie tu tkwię w niej przytulnie mi jest
Codziennie na lustra dnie próbuję odnaleźć sens
Na twarzy ze strachu blednę przez twój jeden gest