Przerażają mnie te liczby mnogie
A im więcej tych wyborów tym rzadziej mam na to głowę
Z minuty na minutę z kilometra na kilometr
Coraz bardziej uświadamiam sobie że w tym wszystkim tonę
Chcesz pouczać to przyhamuj trochę z tonem
I weź się nie wpierdalaj typie w życie które nie jest Twoje
Jak już postawiłeś nogę to poczęstuj chociaż lolem
I powiedz coś czegoś czego nie wiem albo czego nie pierdolę
Nic nie wnoszący słowotok niby po to nabyłem na te myśli monopol
By z głupotą w końcu przestać mieć do czynienia
I odpalić te marzenia by się skupić w końcu na nich tylko na nich
I z bani zrzucić to co mi nie leży
I do granic myślami zarazić wszystkich po kolei
Patrzę w lustro a w nim bohater tragiczny
Co urodził się by tworzyć albo wszystko niszczyć

I nie wiem już czemu wciąż to mamy naprawiać
Skoro wciąż mam obawy i tak bardzo przerasta to mnie
Idę bez celu oszukując się do granic
I podważam sam siebie i tak bardzo przerasta to mnie

Przerażają mnie parzyste liczby
Wiem że być numerem jeden muszę zostać sam w tym wszystkim
Liczysz na mnie i wchodzisz w ciemno all-in
Pamiętaj takie potrafią tylko zawodzić
Chcę w końcu mieć pewność grunt pod nogami
Grunt się nie załamać po starciu z wyborami
Strach wyhodował pustkę między narządami
A narzędzia psychologów nic nie dają chcę się zabić
Co jak to moje przeznaczenie wyrzygać całego siebie na tą pierdoloną pętlę
Założyć pętlę może tak stworzę legendę rozmarzonej czarnej plany w miejscu gdzie wszystko jest przeciętne
A co jeżeli to test jeżeli moja pora przyjdzie na następny dzień
A mi zabraknie wiary już przy samym końcu drogi
I pierdolnę przez depresję albo przez moje nałogi

I nie wiem już czemu wciąż to mamy naprawiać
Skoro wciąż mam obawy i tak bardzo przerasta to mnie
Idę bez celu oszukując się do granic
I podważam sam siebie i tak bardzo przerasta to mnie

I nie wiem już czemu wciąż to mamy naprawiać
Skoro wciąż mam obawy i tak bardzo przerasta to mnie

I nie wiem już czemu czemu mam to naprawiać mała
I nie wiem już czemu czemu mam to naprawiać mała