Τα'χω όλα μαζέψει κι η βαλίτσα έχει κλείσει
Αφού ψάχνω τη λύση δε θα μείνω εδώ
Παρελθόν δεν υπάρχει και το μέλλον δεν ξέρω
Νιώθω μόνο πωσ θέλω να εξαφανιστώ

Καταδικασμένοι στη φθορά του χρόνου
Του ατέλειωτου πόνου που κεντάει το κορμί
Καταδικασμένοι για να ζούμε στη λήθη
Η φωνή μασ δεν πείθει κι έχει πέσει σιωπή

Χαμηλώνω το βλέμμα και σου δίνω το χέρι
Αλλά εσύ δεν υπάρχεισ μυστική μου πνοή
Και κοιτάω να ξεφύγω για να συνεχίσω
Την παραφωνία που λέγεται ζωή