Σεπτέμβριο σ' είχα γνωρίσει
Κι είχεσ λουλούδια στα μαλλιά
Σε ρώτησα αν η αγάπη
Είναι φθινοπώρου αγκαλιά
Το λεωφορείο είχε φτάσει
Κι έτρεξεσ γρήγορα να μπεισ
Σου φώναξα έχεισ ξεχάσει
Τον αριθμό σου να μου πεισ

Σταθμόσ η αγάπη μου για σένα
Στο δρομολόγιο τησ ζωήσ
Θα περιμένω ώσπου να φέξει
Ν' ανοίξει η πόρτα να φανείσ

Με τα βιβλία σου στα χέρια
Και μ' ένα γράμμα στην καρδιά
Που σου 'χε φέρει ο ταχυδρόμοσ
Του έρωτά μου γιατρειά
Οι αναμνήσεισ μου για σένα
Ειν' τόσο λίγεσ μα γλυκέσ
Σαν το φεγγάρι που φωτίζει
Νύχτεσ μικρέσ και μαγικέσ