Καθώσ τα χρόνια φεύγουνε ξεφτίζουνε σαν φίλοι
Ένα σου γράμμα είναι πολύ για ξένα χείλη
Σαν σήμερα μου ξύπνησεσ τρελέσ μου επιθυμίεσ
Και το μυαλό μου γύρισε σε μακρινέσ θυσίεσ

Κι αν μια φορά με αρνηθείσ στην πόρτα σου θ' αφήσω
Τα δώρα που με έκαναν βαθιά μου να σε κλείσω

Μα δε σταμάτησα ποτέ να δίνω ότι σου λείπει
Όταν το χάδι σου έσβηνε την κάθε μου πληγή
Ασ ήτανε το αύριο υπόσχεση να μείνει
Στην αγκαλιά μου σαν παιδί να αποκοιμηθεί