Μέσα στο κάθε μου τραγούδι
Που μοιάζει πάντα να πονεί
Κι είναι σαν άρρωστο λουλούδι
Σαλεύει πάντα μια φωνή

Φωνή που αν φαίνεται έτσι ξένη
Κι έτσι κλεισμένη στη χαρά
Μα σ' όλα τα μεγάλα μπαίνει
Με τα μικρά τησ τα φτερά

Μέσα στο κάθε μου τραγούδι
Που μοιάζει πάντα να πονεί
Σαν το χυμό μεσ' το λουλούδι
Σαλεύει πάντα μια φωνή

Που αν ίσωσ και το ζωντανεύει
Σαν το χυμό του λουλουδιού
Θαρρείσ και δεν μπορεί ν' ανέβει
Σα να' ναι ανήμπορου παιδιού

Και σ' όλα γύρω βρίσκει ταίρι
Και μ' όλα τα άφταστα μιλεί
Κι όλα τα ανείπωτα τα ξέρει
Κι ασ είναι τόσο χαμηλή

Κι αν όμωσ σ' όλα βρίσκει ταίρι
Κι όλα τα βλέπει καθαρά
Μοιάζει καλύτερα να ξέρει
Τον πόνο παρά τη χαρά

Γιατί είμαστε σαν κάποια ρόδα
Πεσμένα μεσ' την παγωνιά
Ρόδα που τα 'λιωσε μια ρόδα
Καθώσ περνούσε στη γωνιά

Που αν και κομμένα κι όλο χώμα
Και κυλισμένα καταγήσ
Δεν ξέρω τι θυμίζει ακόμα
Πωσ ήταν άνθη τησ αυγήσ