Υγρό το βράδυ και θολό δεν έχω που να πάω
Για σένα συζητάω
Νιώθουν οι φίλοι μου άβολα με την κατάστασή μου
Που μέρεσ ξενυχτάω
Απόψε όλα τα'χω πιει στο πάτωμα η ματιά μου
Και θέλω να ξεχάσω
Να 'ρθει η ώρα κι η στιγμή που όλα σαν αέρασ
Και θα το ξεπεράσω

Ήσουν το δηλητήριο που στην ψυχή μου έσταξε
Και τη ζωή τελειώνει
Κι ότι αγάπησα βαθιά ένα μαχαίρι στη καρδιά
Στο τέλοσ με σκοτώνει

Είπεσ πωσ θα 'ρθει ο καιρόσ που όλα θα αλλάξουν
Στερνή παρηγοριά μου
Μα εξαφάνισεσ το φωσ κι άφησεσ το σκοτάδι
Για μόνη συντροφιά μου
Κι έμεινα εδώ τόσο μικρόσ να σε φωνάζω διαρκώσ
Μα δεν ακούσ κανένα
Την ομορφιά σου την πετάσ κι έμαθεσ να μοιράζεισ
Φιλιά καταραμένα