ตอนเด็กๆ ฉันไปเล่นสกี
บ่ายวันพุธ
สามชั่วโมงของความหนาวเย็นจัด หิมะกัดแก้มฉัน
ล้อมรอบด้วยลูกๆ ของนักธุรกิจที่หนีภาษีแต่ให้ทิป

ตอนเด็กๆ ฉันไปเล่นสกี
แต่พูดตามตรง ฉันเล่นสกีไม่เก่ง
ภูเขาไม่ใช่แม่ สำหรับคนอย่างฉันไม่มีความเอาใจใส่
และแน่นอนว่าฉันมักจะลื่นและล้มลงด้วย

เหมือนกับผีเสื้อกลางคืน
ที่ไม่เคยมองขึ้นไป
ในคืนพระจันทร์เต็มดวง ฉันมองแสงนีออนสีฟ้าของฉัน

และถึงแม้ว่าฉันจะล้ม
ฉันก็มีความสุขจนตาย
หรือจะตายก็ไม่รู้
แต่ต่างกันตรงไหนล่ะ?

ตอนเด็กๆ ฉันไปเล่นสกี
และมักจะรู้สึกถึงสายตาที่มองมาที่ฉัน
บางครั้งลูกๆ ของนักธุรกิจก็พาฉันไปข้างๆ
พวกเขาพูดว่า: "เธอสูง กีฬาแบบนี้ไม่เหมาะกับเธอ ไปเล่นบาสเกตบอลเถอะ"

ตอนเด็กๆ ฉันไปเล่นสกี
แต่ตอนนี้ตรงหน้าฉันคือเธอ ที่ไม่ต้องการฉัน
และฉันไม่เรียกร้องอะไร บางทีเธออาจจะทำถูกแล้ว
ตัวฉันเอง ถ้ามีคนที่ต้องการฉันเป็นคู่ ฉันก็คงไม่อยู่ด้วยกัน

เหมือนกับผีเสื้อกลางคืน
ที่ไม่เคยมองขึ้นไป
ในคืนพระจันทร์เต็มดวง ฉันมองแสงนีออนสีฟ้า

และถึงแม้ว่าฉันจะล้ม
ฉันก็มีความสุขจนตาย
หรือจะตายก็ไม่รู้
แต่ต่างกันตรงไหนล่ะ?

และลูกๆ ของนักธุรกิจคนเดิม
พยายามบรรเทาความเศร้าของเขา
หิวโหย บ้าคลั่ง พวกเขาหาทองใน Klondike
ขณะที่เขาพยายามเข้าใจว่าอะไรคือการเล่นแร่แปรธาตุ

พวกเขาบอกว่าทะเลเต็มไปด้วยปลา
พวกเขาบอกว่าเธอต้องการอะไร
พวกเขาบอกว่าทะเลเต็มไปด้วยปลา เห็นไหม ไม่ขาดเพื่อนแน่นอน

พวกเขาบอกว่าทะเลเต็มไปด้วยปลา พวกเขาบอกว่าเธอต้องการอะไร
พวกเขาบอกว่าทะเลเต็มไปด้วยปลา และเขาตอบว่า

ใช่ แต่ที่ทะเลเล่นสกีไม่ได้

VIEW ORIGINAL LYRICS