พาฉันไปด้วยจุมพิตที่มีต้นกำเนิดของความไม่สิ้นสุด
ที่ซึ่งน้ำตาแรกของทะเลได้ถูกหลั่งไหล
ที่ซึ่งรอคอยทุกคำที่ฉันยังไม่ได้เขียน
ที่ซึ่งไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด

รักษาความทุกข์ทรมานในลมหายใจของฉันด้วยจุมพิต
และแทงทะลุวิญญาณของฉันด้วยผิวของคุณที่เป็นเครื่องราง
จูบฉันและทำลายอนุสาวรีย์โบราณ
จูบฉัน ปลดปล่อยให้เทศกาลเริ่มต้น

มองตาและส่องแสงให้กับรอยคล้ำใต้ตา
จากความห่างไกลที่ทำให้เราเป็นคู่แข่ง
บอกฉันในอ้อมกอดว่าชีวิตเป็นเพียงการรอคอย
และว่าฉันไม่ต้องรออีกต่อไป

พาฉันไปด้วยจุมพิต
ที่ไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด

จูบฉันเพราะดวงอาทิตย์ไม่ใช่อะไรมากไปกว่าเหรียญปลอม
และเมืองก็ค่อยๆ ตื่นขึ้น
จูบฉันเพราะเราเป็นเพียงสองคนสุดท้ายที่เหลืออยู่
หนีจากความเหงา

พาฉันบินเหนือนกที่หลับใหล
ที่ฝันอย่างไร้เดียงสาในรังของพวกมัน
จูบฉันและมอบความหวานของการลืม
จูบฉันเพราะฉันอยากจำ

พาฉันไปด้วยจุมพิต
ที่ไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด

พาฉันไปด้วยจุมพิต
ที่ไม่มีจุดเริ่มต้นหรือจุดสิ้นสุด

VIEW ORIGINAL LYRICS