ฟูตู ปูร์ ฟูตู
วันที่ไม่สว่างในทุกถนน
ความสุขหลังความตาย
มันไม่มีอยู่ในประเพณีของฉัน

ฉันมักจะใช้เหตุผลน้อยลงเมื่อควรใช้มากขึ้น
เกินความฉลาด เพื่อให้ยังคงโฟกัส
เมื่อฉันผูกพัน ความสุขของฉันก็หายไป
ต่อต้านเอปิคูรัส ฉันมีแต่บาดแผล

ฉันมองจิตวิญญาณของฉันเหมือนเป็นงานอดิเรก
ผ่านวัยที่เลียนแบบคนอื่น
ทุกอย่างเป็นเพียงการทำลายล้าง เมื่อผ่านไป
ฝนทำให้ทรายเป็นสนิม

แน่นอน เมื่อฉันเห็นจิตวิญญาณของฉัน
ความหลงทางทั้งหมดกลับมาอีกครั้ง
และฉันขอโทษและฉันกล่าวโทษตัวเอง
ที่เป็นคนปลอมของตัวเอง

มันเป็นการย้อนแสง
ที่คนเข้ามาใกล้ฉัน ที่คนล้อมรอบฉัน
และไม่ใช่เพราะความรัก
ฉันยังคงรอให้มีคนรอฉัน

เมื่อคนอื่นกระพริบตา
เร็วกว่าแสง
ฉันจินตนาการถึงฝูงชนที่เหยียบย่ำ
ทุกสิ่งที่เหลือจากคำอธิษฐานของฉัน

ฉันหยุดทำให้ตัวเองแย่ลง ฉันรู้ว่าฉันจะล้มเหลว
ฉันไม่เห็นสีในดวงตาของฉันอีกต่อไป
ฉันจะไม่หนีไปไหน โลกนี้ถูกสาป
ฉันเคยชินกับการระบุตัวเองนอกเกม

ฉันมองจิตวิญญาณของฉันเหมือนเป็นงานอดิเรก
ผ่านวัยที่เลียนแบบคนอื่น
ทุกอย่างเป็นเพียงการทำลายล้าง เมื่อผ่านไป
ฝนทำให้ทรายเป็นสนิม

แน่นอน เมื่อฉันเห็นจิตวิญญาณของฉัน
ความหลงทางทั้งหมดกลับมาอีกครั้ง
และฉันขอโทษและฉันกล่าวโทษตัวเอง
ที่เป็นคนปลอมของตัวเอง

ฉันมองจิตวิญญาณของฉันเหมือนเป็นงานอดิเรก
ผ่านวัยที่เลียนแบบคนอื่น
ทุกอย่างเป็นเพียงการทำลายล้าง เมื่อผ่านไป
ฝนทำให้ทรายเป็นสนิม

แน่นอน เมื่อฉันเห็นจิตวิญญาณของฉัน
ความหลงทางทั้งหมดกลับมาอีกครั้ง
และฉันขอโทษและฉันกล่าวโทษตัวเอง
ที่เป็นคนปลอมของตัวเอง

VIEW ORIGINAL LYRICS