ในยามเย็นนกนางแอ่นซ่อนตัว
ลมที่เย็นเฉียบพัดมาแล้วก็ผ่อนคลาย
มนุษย์และปีศาจของเขาเล่นเกมความแค้นใต้แสงจันทร์

ปีศาจจับมือฉัน
จิตใจที่เจ้าเล่ห์
ไม่เหลืออะไรให้ฉันอีกแล้ว
ฉันหายใจลำบาก
ในฝุ่นของความคิดที่สกปรก
ฉันพูดเพื่อหลีกเลี่ยงการคิด
และฉันสูญเสียความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่
ฉันอยากจะลี้ภัยใกล้กับวันที่สวยงาม
เพื่อรู้จักรสชาติของความรัก

เด็กชายที่ไม่มีความสุข
โจมตีเงาของตัวเอง
เพื่อหลุดพ้นจากความหนาวเย็น

กลางคืนดึงดูดพายุ
เวลาของความทุกข์ผ่านไป
เมื่อคนที่ไม่มีพันธนาการตายไป
สายฟ้าจะทำลาย
ไมเกรนทั้งหมดของฉัน
แม้แต่ของเก่า

ฉันฟังการรวบรวมความทุกข์ของฉันซ้ำไปซ้ำมา
ฉันไม่มีเทวดา มันอันตราย
ที่จะเดิมพันมากขนาดนี้ในเกมเดียว
ท้องฟ้าหลับไปอย่างเงียบๆ
ฉันเติบโตในกล่องของแพนดอร่า
แต่ร่างกายไม่มีแรงที่จะรับจิตใจที่ชั่วร้ายอีกต่อไป

ฉันเวียนหัว
ตั้งแต่ความสงสัยของฉันติดอยู่บนท้องฟ้า
ฉันไม่สามารถจากไปได้อีกแล้ว
ฉันเผชิญหน้าเหมือนผู้พลีชีพ
ท่ามกลางความไม่พอใจของฉัน
มันเป็นความทุกข์ที่จะต่อต้าน
เมื่อหัวใจมืดบอด
เมื่อหัวใจต้องการละทิ้งทุกสิ่ง
มีแต่ความเจ็บปวดที่นำทาง

เมื่อเปลวไฟและฝนพูดคุยกันเรื่องเวลา
หนึ่งในนั้นอยู่ในความเศร้าโศก น้ำตาดับไฟ
วิญญาณที่ไม่มีชื่อเป็นเพียงลูกของความขาดแคลน

เด็กชายที่ไม่มีความสุข
โจมตีเงาของตัวเอง
เพื่อหลุดพ้นจากความหนาวเย็น

กลางคืนดึงดูดพายุ
เวลาของความทุกข์ผ่านไป
เมื่อคนที่ไม่มีพันธนาการตายไป
สายฟ้าจะทำลาย
ไมเกรนทั้งหมดของฉัน
แม้แต่ของเก่า

กลางคืนดึงดูดพายุ
เวลาของความทุกข์ผ่านไป
เมื่อคนที่ไม่มีพันธนาการตายไป
สายฟ้าจะทำลาย
ไมเกรนทั้งหมดของฉัน
แม้แต่ของเก่า

VIEW ORIGINAL LYRICS