ฉันชื่อ ฌอง-บัปติสต์, ฌอง-บัปติสต์ โปเกอลิน
ช่างทอผ้าหรือศิลปิน, วันนี้ชะตากรรมของฉันจะถูกตัดสิน
ชะตากรรมเดียวกันที่พรากแม่ที่ฉันรักไป
หากความสุขมีราคา, ฉันได้จ่ายมันไปนานแล้ว

วัยเด็กของฉันโดดเดี่ยว, และความทุกข์เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฉัน
จนกระทั่งวันที่คุณปู่ของฉันเปิดตาฉันให้เห็นชีวิต
เขาพาฉันเดินเตร็ดเตร่ในถนนของปารีส
ที่ซึ่งฉันได้เรียนรู้ที่จะรักและหัวเราะกับชีวิตอีกครั้ง

เธอจะจบลงด้วยการล้ม, ล้ม, ล้ม
เพราะต้องการเปล่งประกายด้วยความหยิ่งและความฟุ้งเฟ้อ
เธอจะจบลงด้วยการล้ม, ล้ม, ล้ม

คุณปู่ของฉันสอนฉันให้รู้จักกับคนที่หยาบคายและดุดัน
กับ Comedia Del Arte, และการแสดงบนถนน
ในโรงละคร, ฉันได้ค้นพบจุดเริ่มต้นของความหลงใหลของฉัน
การตกแต่งและด้านหลังของมันกลายเป็นความหลงใหลของฉัน

แต่พ่อของฉันได้จัดการทุกอย่าง, เขาจะไม่ให้ฉันมีทางเลือก
จากกษัตริย์, ฉันจะเป็นช่างทอผ้า, ช่างเป็นเกียรติสำหรับชนชั้นกลาง
แต่ฉันไม่ต้องการอนาคตที่สว่างไสวนี้
ฉันต้องการมีทางเลือกในสิ่งที่ฉันต้องการเป็น

เธอจะจบลงด้วยการล้ม, ล้ม, ล้ม
เพราะต้องการเปล่งประกายด้วยความหยิ่งและความฟุ้งเฟ้อ
เธอจะจบลงด้วยการล้ม, ล้ม, ล้ม
จากยอดเขาสูง, ล้ม, ล้ม, ล้ม

และแล้วก็มีมาเดอเลน, นักแสดงหญิงที่สวยที่สุด
เธอยื่นมือให้ฉัน, เธอแสดงทางให้ฉัน
กับเธอฉันต้องการเติบโต, กับเธอฉันต้องการสร้าง
ฉันต้องการเป็นอนาคตของเธอ, แต่ฉันไม่รู้จะบอกเธออย่างไร

ฉันชื่อ ฌอง-บัปติสต์, ฌอง-บัปติสต์ โปเกอลิน
ฉันได้เลือกชะตากรรมของฉัน, ฉันจะเป็นนักแสดง

VIEW ORIGINAL LYRICS