ฉันมีประสาทสัมผัสทั้งหมดเปิดอยู่ เสียงทำให้ฉันลอยได้
ฉันกลัวสิ่งที่เรียงกันดีเกินไป ยกเว้นดาวเคราะห์
ฉันมีประสาทสัมผัสทั้งหมดเปิดอยู่ เสียงทำให้ฉันลอยได้
ฉันสงสัยว่าจะทิ้งร่องรอยของฉันอย่างไรเหมือนเส้นทางของดาวหาง

ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในเมฆ แต่จริงๆ แล้วเป็นแค่ควัน
ชีวิตของเราทุกคนมีเวลาที่กำหนดไว้ ยาวหรือสั้น
เมื่อคุณไม่มีอะไรมาก คุณจะแบ่งปัน เมื่อคุณไม่มีอะไรเลย คุณจะเรียนรู้ที่จะอยู่ได้โดยไม่ต้องมี
ฉันจะไม่ดูเวลาผ่านไปในขณะที่ฉันเองก็เป็นเพียงผู้ผ่านทาง
ไกลจากสวรรค์บนดิน คุณรู้สึกเหมือนเราล้อเลียนความฝันของคุณ
บอกตัวเองว่าคุณสามารถขุด
ความทะเยอทะยานของคุณ เห็นความดีเข้าครอบครองความมืด
ปล่อยให้ตัวเองถูกนำทางด้วยความสนใจของคุณ
กลายเป็นคนที่แสงแดดเพียงเล็กน้อยทำให้ตื่นเต้น
มีประโยชน์อะไรในการฝึกฝนมากเกินไปสำหรับการนอนหลับชั่วนิรันดร์?

เวลาที่ผ่านไปเสมอเล็งมาที่หัวของฉันเหมือนอาวุธ
ดังนั้นฉันจึงยกมือขึ้นไปบนฟ้าเหมือนต้นไม้

ฉันมีประสาทสัมผัสทั้งหมดเปิดอยู่ เสียงทำให้ฉันลอยได้
ฉันกลัวสิ่งที่เรียงกันดีเกินไป ยกเว้นดาวเคราะห์
ฉันมีประสาทสัมผัสทั้งหมดเปิดอยู่ เสียงทำให้ฉันลอยได้
ฉันสงสัยว่าจะทิ้งร่องรอยของฉันอย่างไรเหมือนเส้นทางของดาวหาง
ฉันมีประสาทสัมผัสทั้งหมดเปิดอยู่ เสียงทำให้ฉันลอยได้
ฉันกลัวสิ่งที่เรียงกันดีเกินไป ยกเว้นดาวเคราะห์
เมื่อไม่มีแสงสว่าง ดวงตาจะปรับตัวเข้ากับความมืด
จะทิ้งร่องรอยของฉันอย่างไรเหมือนเส้นทางของดาวหาง?

ฉันได้บันทึกช่วงเวลาที่ไม่สามารถกู้คืนได้มากมายบนฟิล์ม
การเขียนเกิดขึ้นในรถ ใช่ ฉันรู้สึกไม่สามารถถูกทำลายได้

ความรักสอนคุณว่าฤดูใบไม้ผลิอยู่ได้เพียงชั่วคราว
ไปเถอะ ทำไมคุณถึงรอ? คุณมีแค่ยี่สิบปี
อย่ารอให้ซาตานนำการเต้นรำ
ไม่มีเวลาสำหรับวันหยุด ทำมันตอนนี้
ตอนนี้ ไม่ใช่พรุ่งนี้ ไม่ ทำมันตอนนี้ ตอนนี้
ใส่มือเข้าไป คุณไม่มีเวลา
เผชิญหน้าเมื่อคุณแพ้ หนีจากความชั่วร้าย
โดยการตีที่รอยฟกช้ำเหมือนนักสู้
ไม่มีเวลา ทำมันตอนนี้ มันสายเกินไป
เมื่อความตายมาถึงและศัตรูรอคุณอยู่
ใต้ที่นอนมีปืน มันดูดี
ปัง ปัง ปัง คุณได้ยินเสียงเต้นสุดท้าย
ปิ๊น ป๊อน ปิ๊น ป๊อน หลุมศพหรือผู้คุม ครอบครัวของคุณจะหลีกเลี่ยงสื่อ
ฉันไม่กลัวความตาย ฉันกลัวสิ่งที่มาหลังจากนั้น

เวลาที่ผ่านไปเสมอเล็งมาที่หัวของฉันเหมือนอาวุธ
ดังนั้นฉันจึงยกมือขึ้นไปบนฟ้าเหมือนต้นไม้

ฉันมีประสาทสัมผัสทั้งหมดเปิดอยู่ เสียงทำให้ฉันลอยได้
ฉันกลัวสิ่งที่เรียงกันดีเกินไป ยกเว้นดาวเคราะห์
ฉันมีประสาทสัมผัสทั้งหมดเปิดอยู่ เสียงทำให้ฉันลอยได้
ฉันสงสัยว่าจะทิ้งร่องรอยของฉันอย่างไรเหมือนเส้นทางของดาวหาง
ฉันมีประสาทสัมผัสทั้งหมดเปิดอยู่ เสียงทำให้ฉันลอยได้
ฉันกลัวสิ่งที่เรียงกันดีเกินไป ยกเว้นดาวเคราะห์
เมื่อไม่มีแสงสว่าง ดวงตาจะปรับตัวเข้ากับความมืด
จะทิ้งร่องรอยของฉันอย่างไรเหมือนเส้นทางของดาวหาง?

ฉันได้บันทึกช่วงเวลาที่ไม่สามารถกู้คืนได้มากมายบนฟิล์ม
การเขียนเกิดขึ้นในรถ ใช่ ฉันรู้สึกไม่สามารถถูกทำลายได้

พระอาทิตย์เริ่มตกดิน
ฉันอยากจะจับภาพช่วงเวลาชั่วนิรันดร์
พระอาทิตย์เริ่มตกดิน
ฉันอยากจะจับภาพช่วงเวลาชั่วนิรันดร์

VIEW ORIGINAL LYRICS