มาดาม ผมหึงหวงลมที่ได้สัมผัสคุณ
ลมพัดเร็วที่แก้ม
จากแคว้นอันดาลูเซียและแพนอเมริกัน
ลมนี้หอมหวานและนุ่มนวล

มาดาม ผมหึงหวง
มาดาม ผมหึงหวงลมที่ได้สัมผัสแก้มคุณ
ในแคว้นอันดาลูเซียเหล่านั้น
มันมาแตะต้องผิวสีมะฮอกกานีของคุณ
มันมาแตะต้องผิวสีมะฮอกกานีของคุณ

เมื่อผมยังอยู่ที่ปารีส
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่

ทุกครั้งที่มีจดหมาย ผมจะสารภาพหรือไม่?
ทุกครั้งที่มีจดหมาย ผมจะสารภาพหรือไม่?
ผมกลัวว่าจะทำให้คุณเบื่อหน่าย
และการรอคอยนั้นเหมือนจรวด
ทำให้หัวผมเจ็บปวด, เจ็บปวด
ทำให้หัวผมเจ็บปวด, เจ็บปวด
ให้วันผ่านไปสองครั้งและมาถึงคืน
ผ่านวันและมาถึงคืน

โอ้, ให้คืนมาถึง
ให้คุณกลับมาหาผม, ที่ฝั่งตรงข้าม
คุณอยู่กับคนอื่นหรือไม่?
ไปเถอะ, สิ่งต่างๆ หลุดมือเราไป, ทำไมต้องยึดติด
ด้วยปลายผ้าพันคอ?
เรากลายเป็น
แปลกหน้า, แปลกแยกจากกัน
ที่คอ, ความทรงจำบีบคั้น

และผมยังอยู่ที่ปารีส
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่

คุณเป็นชาวบ้านจากแคว้นที่คอร์เตซมาถึง
หาความเกลียดชังและโชคลาภ
คุณรู้จากความทรงจำโบราณ
ระวังคนกล้าหาญ, ความกระหายของพวกเขาที่ไม่เหมาะสม

มีคนขี้ขลาดมากี่คนที่นี่
ไล่ตามภาพลวงตาด้วยปืน?
เมาด้วยความรุ่งโรจน์, พวกเขาคิดว่าหัวใจของคุณ
จะถูกพิชิต, ถูกแทงด้วยลูกศรและความเคียดแค้น
เหมือนชายฝั่งเม็กซิกันของคุณ, ของมาลินเช
ของมาลินเช
จะมีเพียงหนึ่งเดียว
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่
โอ้ ใช่

VIEW ORIGINAL LYRICS