ฉันมองหาฤดูร้อนตลอดทั้งปี
และทันใดนั้นมันก็มาอยู่ตรงนี้
เธอออกเดินทางไปยังชายหาด
และฉันอยู่คนเดียวที่นี่ในเมือง
ฉันได้ยินเสียงหวีดหวิวเหนือหลังคา
เครื่องบินที่กำลังบินจากไป

สีฟ้า
บ่ายนี้มันฟ้าเกินไป
และยาวนานเกินไปสำหรับฉัน
ฉันรู้ตัว
ว่าฉันไม่มีทรัพยากรอีกต่อไป
เมื่อไม่มีเธอ
และดังนั้น
ฉันเกือบจะขึ้นรถไฟ
และมาหาเธอ
รถไฟแห่งความปรารถนา
ในความคิดของฉันมันวิ่งย้อนกลับ

มันเหมือนตอนที่ฉันอยู่ที่โบสถ์
กับแสงแดดมากมาย หลายปีมาแล้ว
วันอาทิตย์เหล่านั้นที่อยู่คนเดียว
ในลานเดินเล่น
ตอนนี้ฉันเบื่อมากกว่าแต่ก่อน
ไม่มีแม้แต่บาทหลวงให้คุยด้วย

สีฟ้า
บ่ายนี้มันฟ้าเกินไป
และยาวนานเกินไปสำหรับฉัน
ฉันรู้ตัว
ว่าฉันไม่มีทรัพยากรอีกต่อไป
เมื่อไม่มีเธอ
และดังนั้น
ฉันเกือบจะขึ้นรถไฟ
และมาหาเธอ
รถไฟแห่งความปรารถนา
ในความคิดของฉันมันวิ่งย้อนกลับ

ฉันมองหาแอฟริกานิดหน่อยในสวน
ระหว่างต้นโอเลียนเดอร์และต้นเบาบับ
เหมือนที่ฉันเคยทำตอนเด็ก
แต่ที่นี่มีคนอยู่, ทำไม่ได้อีกแล้ว
พวกเขากำลังรดน้ำดอกกุหลาบของเธอ
ไม่มีสิงโต, ใครจะรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน

สีฟ้า
บ่ายนี้มันฟ้าเกินไป
และยาวนานเกินไปสำหรับฉัน
ฉันรู้ตัว
ว่าฉันไม่มีทรัพยากรอีกต่อไป
เมื่อไม่มีเธอ
และดังนั้น
ฉันเกือบจะขึ้นรถไฟ
และมาหาเธอ
แต่รถไฟแห่งความปรารถนา
ในความคิดของฉันมันวิ่งย้อนกลับ

สีฟ้า
บ่ายนี้มันฟ้าเกินไป
และยาวนานเกินไปสำหรับฉัน
ฉันรู้ตัว
ว่าฉันไม่มีทรัพยากรอีกต่อไป

VIEW ORIGINAL LYRICS