सितेन आपल्या डोहाळे रमाना सांगितले
रामाने हसून तिला सांगितल कि
सीते तुझ्या मी इच्छा लवकरात लवकर पूर्ण करीन
पती पत्नीचा हा मनोहर संवाद झाला
त्येचा दुसरेच दिवशीची गोष्ट
भद्र नावाचा एका गुप्त चाराना रामाना येयून सांगितल कि
राजन सेतू बंधन आणि रावण वध या दोन दैविक रीत्यान बद्दल
सारी प्रजा आपल्याला धन्यावाध देती आहे परंतु
आणि या परंतु च्या पुढे जे काय होत ते काय हा सांगायला तो काय धजेना
रामानी त्येला जेव्हा सांगितल कि सत्य असेल ते निर्भय पणे कथन कर
तेव्हा तो पुढे सांगू लागला
लोकांना एक कळत नाही कि
रावणाच्या घरी राहिलेली सीता
रामानी परत पत्नी मानलीच कशी
आणि तिच्या बरोबर प्रणय करण्या मधे
रामना कसला आनंद मिळतो
हे ही त्यांना काळत नाही
लोकपाल श्री रामचंद्रांच मन निघ श्न्य झाल
आपल्या प्राणांची शपत घालून त्यांनी लक्ष्मणाला अध्न्या केली
लक्ष्मणा जानकीला वाल्मिकी आश्रमात माझ्या सान्निध्यात सोडून ये
रामांची प्राणांची शपत उल्लंघण कोणालाच शक्य न्हवत
रथ तयार झाला जानकी रथा मध्ये बसली
आणि जस जसा रथ बन प्रदेशात येऊ लागला
तसा सीतेला अतिशय आनंद झाला
तिला वाटल कि आपले डोहाळेच पुरवले जात आहेत
आणि तिला आनंद मात्र लक्ष्मणाला सहन होईना
तो म्हणतोय कि वाहिनी हे अस नाही
आणि जे काही होत ते ऐकल्या नंतर मात्र
सीतेच्या दुखाला विश्व तीठ झाल
गद गद स्वरात ती लक्ष्मणाला म्हणाली
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें
पतिचरण पुन्हां मी पाहूं कुठें
पाहूं कुठें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें

कठोर झाली जेथें करुणा
गिळी तमिस्‍त्रा जेथे अरुणा
पावक जिंके जेथें वरुणा
पावक जिंके जेथें वरुणा
जें शाश्वत त्याचा देंठ तुटे
देंठ तुटे
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें

व्यर्थ शिणविलें माता जनका
मी नच जाया नवे कन्यका
निकषच मानीं कासें कनका
निकषच मानीं कासें कनका
सिद्धीच तपाला आज विटे
आज विटे
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें

अग्‍नी ठरला असत्यवक्ता
नास्तिक ठरवी देवच भक्ता
पतिव्रता मी तरि परित्यक्ता
पतिव्रता मी तरि परित्यक्ता
चरणेची धरेसी कंप सुटे
कंप सुटे
मज सांग लक्ष्मणा, जाउं कुठें
मज सांग

प्राण तनुंतून उडूं पाहती
अवयव कां मग भार वाहती
बाहतसे मज श्रीभागीरथी
बाहतसे मज श्रीभागीरथी
अडखळें अंतिचा विपळ कुठें
विपळ कुठें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें

सरले जीवन सरली सीता
पुनर्जात मी आतां माता
सरले जीवन, सरली सीता
पुनर्जात मी आतां माता
जगेन रघुकुल-दीपाकरितां
जगेन रघुकुल-दीपाकरितां
फल धरीं रूप हें, सुमन मिटें
सुमन मिटें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें

वनांत विजनी मरुभूमीवर
वाढवीन मी हा वंशांकुर
वनांत विजनी मरुभूमीवर
वाढवीन मी हा वंशांकुर
सुखांत नांदो राजा रघुवर
सुखांत नांदो राजा रघुवर आ आ
जानकी जनांतुन आज उठे
आज उठे
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें
मज सांग

जाइ देवरा नगरा मागुती
शरसे माझे स्वर मज रुपती
जाइ देवरा नगरा मागुती
शरसे माझे स्वर मज रुपती
पती न राघव केवळ नृपती
पती न राघव केवळ नृपती
बोलतां पुन्हा ही जीभ थटे
जीभ थटे
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें
मज सांग लक्ष्मणा जाउं कुठें

इथुन वंदिते मी मातांना
इथुन वंदिते मी मातांना
प्रणाम पोंचवि रघुनाथांना रघुनाथांना
आशिर्वच तुज घे जातांना जातांना जातांना
आणखी ओठिं ना शब्द फुटे
श्रीराम श्रीराम श्रीराम