हनुमंताच्या इच्छेप्रमाणे श्री रामाने त्यांना इच्छित वर दिला
राम कथा आणि हनुमंत दोघेही चिरंजीव झाले
परंतु श्रीरामांच लीळाचरित्र अद्याप संपलं होत कुठे
श्री राम राज्य करू लागल्या पासून पृथ्वी वर स्वर्ग नांदू लागलाय
आनंद वाचून सुख वाचून या अवनी वरती अन्य काही उरलेच नाही आहे
देवता तुल्य असलेली जानकी अतिशय सुखा मध्ये आहे
असेच एकदा श्री राम आणि जानकी कुबेराच्या चैतररथ वनसारख्या
त्यांच्या अत्यंत निसर्ग संपन्न अशा अशोक वनामध्ये बसलेले असताना
जानकीची फिकट अंग कांती आणि आळसावलेली देह लता पाहून
श्रीरामाने हसत विचारलं जानकी तुला काई हवं हवंस वाटतंय का
भरतयाचा प्रश्न जानकीला उमगला
मंद स्मित करून ती विदेह राजकन्या श्रीरामाला म्हणाली

ओठांत थांबुनी सशब्द आशा लाजे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे
ओठांत थांबुनी सशब्द आशा लाजे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे
मज उगा वाटतें वनीं विहारा जावें
पांखरांसारखे मुक्त स्वरांनीं गावें
कानांत बासरी वंशवनांतिल वाजे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे

वाटतें धरावें कुशींत पाडस भोळें
मज आवडती ते विशाल निर्मळ डोळे
चुंबीन त्यास मी भरविन चारा चोजें
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे

वल्कलें भिजावीं जळांत माझीं सारीं
घागरी कटिवर करांत घ्यावी झारी
मस्तकीं असावें दुजा घटाचें ओझें
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे

वाटतें खणावें कंदमुळें काढावीं
तीं हलक्या हातें लीलेनें सोलावीं
चाखून बघावें अमृतान्‍न तें ताजें
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे

सांजेस बसावें आम्रतरूच्या खालीं
गळतील सुगंधित जधीं मंजिरी भालीं
करतील गर्जना दुरुन वनाचे राजे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे

घेऊन धनुतें बांधुन भाता पाठीं
वाटतें फिरावें वनांत मृगयेसाठीं
पाडीत फिरावें दिसेल श्वापद जें जें
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे

वाटतें प्रभातीं बसुनी वेदीपाशीं
वेदांत करावा प्रकांड अध्वर्यूशी
लालिमा मुखावर यावा पावकतेजें
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे

कां हंसतां ऐसें मला खुळीला देवा
एवढा तरी हा हट्ट गडे पुरवावा
का विनोद ऐसा प्रिया अवेळीं साजे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे
डोहाळे पुरवा रघुकुलतिलका माझे