नसतेस घरी तू जेव्हा
नसतेस घरी तू जेव्हा
जीव तुटका तुटका होतो
जगण्याचे विरती धागे
संसार फाटका होतो
नसतेस घरी तू जेव्हा
जीव तुटका तुटका होतो
जगण्याचे विरती धागे
संसार फाटका होतो
नसतेस घरी तू जेव्हा
नभ फाटून वीज पडावी
कल्लोळ तसा ओढवतो
नभ फाटून वीज पडावी
कल्लोळ तसा ओढवतो
हि धरा दिशाहीन होते
हि धरा दिशाहीन होते
अन्‌ चंद्र पोरका होतो
नसतेस घरी तू जेव्हा
येतात उन्हे दाराशी
हिरमुसून जाती मागे
येतात उन्हे दाराशी
हिरमुसून जाती मागे
खिडकीशी थबकून वारा
खिडकीशी थबकून वारा
खिडकीशी थबकून वारा
तव गंधावाचून जातो
नसतेस घरी तू जेव्हा
तव मिठीत विरघळणार्‍या
मज स्मरती लाघव वेळा
तव मिठीत विरघळणार्‍या
मज स्मरती लाघव वेळा
श्वासांविण हृदय अडावे
श्वासांविण हृदय अडावे
मी तसाच अगतिक होतो
नसतेस घरी तू जेव्हा
तू सांग सखे मज, काय
मी सांगू या घरदारा
तू सांग सखे मज, काय
मी सांगू या घरदारा
समईचा जीव उदास माझ्यासह मिणमिण मिटतो
समईचा जीव उदास
समईचा जीव उदास
माझ्यासह मिणमिण मिटतो
नसतेस घरी तू जेव्हा
ना अजून झालो मोठा,
ना स्वतंत्र अजुनी झालो
ना अजून झालो मोठा,
ना स्वतंत्र अजुनी झालो
तुजवाचून उमगत जाते
तुजवाचून उमगत जाते
तुजवाचून जन्मच अडतो
नसतेस घरी तू जेव्हा
जीव तुटका तुटका होतो
जगण्याचे विरती धागे
संसार फाटका होतो
नसतेस घरी तू जेव्हा