قلمم رو دفتر سیگارم تو دستم ، بازم به یاد تو من مینویسم.
بعضی شبا دلم میگیره برای اون چشمات ، خط به خط شعرام و با دردام مینویسم.
بعد رفتنت اس و پاس این خیابونا شدم ، هیچکس حالم و نپرسید چرا به این وضع افتادم.
خودم رو تو اتاق ناراحتیام حبس کردم ، اصلا رابطم با کل خانوادم قطع کردم.
دوست ندارم بعد تو عاشق کسی شم دوباره ، این زندگی ارزش عاشقی و شکست نداره.
عشق یعنی پاهات بی قراره ، اشک عاشقای این شهر هرشب میباره.
تیغ تنها رفیق من شده ، مادرمم دیگه برام گریه نمیکنه.
دوستام همه بهم میگن تو چته د آخه پسر ، میگم چیزی نیست داداش دلم به حال مادرم میسوزه ، که این همه گریه می‌کنه.
هرزگاهی از دور نگاه میکنم به اون دستاش ، که دست تو دست باهاش راه می‌رفت بی احساس.
می‌گفت مگه چشه دلم میخواد بشیم از هم جدا ، نمیدونست کسی رو ندارم جز خودش تو دنیا.
هرشب خوابتو میبینم که تو نشستی پیش من ، میدونم تو خوابم ولی دوستدارم هیچ موقع بیدار نشم.
تو دیدی قلب بیچاره و شکسته منو ، ولی بازم هرجا میری میگی اون شکست قلبمو.
اگه میشه برام یبار دیگه لالاییتو بخون ، دوستدارم یبار برای همیشه من برم به خواب.
لالایی ، لالایی بخون لالایی ، منو که ترک کردی لااقل همین اطراف بمون.
امشب پاره میکنم این رگو تا راحت شه دلم ، من که سرت هرچی کشیدمو حلال نمیکنم.
یه حرفایی دارم با خدا که باید بهش بگم ، اینکه دلمو سنگ کردی و رفتی از پیشم هیچ وقت نمیبخشم.