دوباره برگشتم به حال خراب اون روزای تلخ ، نامه قرمز دوم رو هم برای تو نوشتما
مینویسم از تیکه تیکه‌‌ی این دل بیچاره ، که خورد شده و دیگه کسی تو دست نمیگیره
همش تو خونه راه میرم پاهام بی‌قراره ، یکم میخندم و بعدش گریم میگیره
من پسری هستم از دل غمای پاییزه ، هرچی از غم این قلبم بگم دردم حل نمیشه
خط های رو تنم دیگه کل زندگیمه ، خط خطی میکنم که این درد شاید کم بشه
یروز نشست جلوم گفت چرا همش تو فاز غمی ، گفتم میترسم از اون روزی که تو از پیشم بری
گفت هیچ وقت از پیش کسی که دوسش دارم نمیرم ، ولی رفت ، اگه بازم بیاد قلب شکستم و من بش میدم
گفتم چی بگم برات از غم که خیلی قشنگه ، گفت کجاش غشنگه ، گفتم اونجاش که بعد رفتنت پشتت اشک میریزم
انقدر گریه کردم برات دیگه چشام ضعیف شده ، هرجا که می‌شنوم حرفتو سرم درد می‌کشه.
انقدر به این آهنگا گوش دادم درد میگیره سرم ، نزدیکه اون روز که با تفنگ به سر بزنم.
انقدر افسرده شدم که بغضم میگیره ، چیکار کردی با دلم که هنوز پیشت گیره.
انقدر مادرم گفت پسر به این دختره دل نبند ، مامان هرکس اومد به دلم یه ضربه زدن و رفتن.
انقدر ضربه ها زیاد شد که این دلم سوراخ شده ، از درد ، از غم ، از همه که رفتن.
انقدر دیوونه وار سیگار به دست دنبال تو گشتم ، دیگه نا نداره پاهام که دنبال تو بگردن.
انقدر زخمام زیاده که دیگه مغزم نمیکشه ، میفهمی ، میفهمی دلم چی می‌کشه؟
انقدر ، انقدر ، دل به چشمات دادم ، که تو پشت پا زدی به دلم که من بهت دادم.