“Мама”, məni al qollarına
(You!) Hərdən doluram
Hərdən yorulub, hərdən donuram
Amma əlbət sonu var

“Мама”, məni al qollarına
(You!) Hərdən doluram
Hərdən yorulub, hərdən donuram
Amma əlbət sonu var

Bilirəm ki, heçəm (heçəm)
Bu cümləni inanmazdım deyəcəm
Ən yaxşı görüş əcəl günündə olar
Atamla cənnətdə olmasa belə cəhənnəmdə görüşəcəm

Yaxşı insan deyiləm, bildiyin qədərəm
Dinləmə! Xeyir verməyəcəm sənə (sənə, sənə)
Əllərim titrəyən zaman bir gün intihar edəcəm
Yazdığım hər bir sətrimi geyinib əynimə

Bax, qorxum qalmayıb (“блять”) qəlbim o qədər soyuqdur ki
Ağlamaq istəyirəm, amma heç bir şeyi hiss etmirəm
Özümü min dəfə öldürüb, sonra təzədən yaratmışam
Bənzəyirəm indi içi meyitlə dolu Çin səddinə

Yaşayıb öyrəndim, həyat alırdı böyüdükcə
Dönüb geriyə baxdım, soruşdum ki, "kim qaldı?”
Dostum uzaqlaşdı, çünki atası demişdi ki
"Pulu qurtaran adam salam vermə, günahdır"

“Мама”, məni al qollarına
(You!) Hərdən doluram
Hərdən yorulub, hərdən donuram
Amma əlbət sonu var

“Мама”, məni al qollarına
(You!) Hərdən doluram
Hərdən yorulub, hərdən donuram
Amma əlbət sonu var