Döyüşsə, döyüş – dedim, bir an belə çəkinmədən
Həyat zərbə vurur elə ancaq çəkinmədən
Gözümün önündə zəifin haqqı yeyilərkən
Tanrının ədaləti varsa, necə çəkim mən əl?!

Küçədə onlarla cinayətin şahidiyəm
Həyatı zibil edən cümlələrin sahibiyəm
Rep heç nə vermir, uşaqlığımı aldı məndən
O 12 yaşlı Babanın acımasız qatiliyəm

Özümü tapdığım bu musiqilər həyatımdır
Mən - zəif insan, bəlkə yaraşmayıb mənə?
Bezdim sərt görsənməkdən! Həyatım bu!
İstedad lənətimdir, tanrı yaraşdırıb mənə!

Qolumun qırıldığını bilə-bilə bərk vuran mən
Bu zibil küçələrdə ayaq üstdə tək duran mən
"Kasıb bir pox ola bilməz..." deyir hər kəs və
Buna görə xarabadan çıxmağa məcburam mən!

Dostluq - bölüşməkdir Pərvizlə bir ədyalı
Ayaqqabım cırılsa, qaçdım bəlkə yalın
Mikrofonum qalsın mənə, başqa hər şeyi alın
Xırdalanın fəxri ola bilməkdir tək xəyalım

Bu qanda xəsdəlikdir, ziyanı yoxdur, xeyri ya da
Ölümsüz bir şeiriyyatam, qulaqlarda əbədi yatan
Heç bir şey qanmayanda, əli silahlı körpə idim
İndi böyüdüm artıq, küçələrdəki ədəbiyyatam

Hədəflərinə bağlı uşaq, ümidləri coşub daşır
Qulaqlığımla anladım, qan çirk hər küçə başı
2004, "Uran - Həyat Gülməlidir"
Rep xirtdəyimə ilişib qalıb səsim hər gün qalınlaşır!

Bu köhnə dörtlükdür, mən isə o həmin mən
Eyni sevgi ilə, gedirəm dönmədən
Yanımda mənə güvənən, minlərlə insan var
Buna görə xarabadan çıxmağa məcburam mən!