ਨੀ ਪੁੱਤ ਜੱਟਾਂ ਦਾ ਹਲ ਵਾਹੁੰਦਾ ਵੱਡੇ ਤੜਕੇ ਦਾ
ਤੇਰੀ ਅਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਨਚਦੀ ਸੂਰਤ ਪਿਆਰੀ
ਚਿਤ ਨਾ ਲਗਦਾ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਮੇਰੇ ਹਾਣ ਦੀਏ ਸੋਹ ਤੇਰੀ
ਮੈਨੂ ਸੁੰਨੀ ਸੁੰਨੀ ਲਗਦੀ ਦੁਨਿਯਾ ਸਾਰੀ

ਮੈਨੂ ਰਾਂਝਾ ਰਾਂਝਾ ਕਿਹੰਦੀ ਜੁੰਡੀ ਯਾਰਾਂ ਦੀ
ਹੁਣ ਤੂ ਆਪੇ ਬਣ ਗਯੀ ਮੇਰੀ ਹੀਰ ਕੁੰਵਾਰੀ
ਲੇ ਕੇ ਬਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹੌਲੀ ਲਗਦੀ ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ
ਲਗਦੀ ਓਵੇਂ ਵੇਖਣ ਤੂੰ ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਭਾਰੀ
ਗੋਲ ਘੁਮਾਨ ਸੇਹਲੀਆਂ ਅਖਾਂ ਕਾਲੇ ਮਿਰਗ ਦੀਆਂ
ਸੀਨੇ ਧਸਦੀ ਜਾਂਦੀ ਨੀ ਸੂਰਮੇ ਦੀ ਧਾਰੀ
ਲੋਕੀਂ ਸੋਹਣੀ ਕਿਹੰਦੇ ਮਹੀਵਾਲ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਨੂੰ
ਨੀ ਕੁੜੀਏ
ਤੇਰੇ ਪਾਸਾਕ ਨਹੀ ਸੀ ਹੋਣੀ ਓ ਵਿਚਾਰੀ
ਤੇਰੀਆਂ ਲਾਲ ਗੁਲਾਬੀ ਗੱਲਾਂ ਸੋਹ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ
ਤਿਖਾ ਨੱਕ ਨੀ ਤੇਰਾ ਤਿੱਖੀ ਜਿਵੇ ਕਟਾਰੀ
ਤੇਰਾ ਲੱਕ ਹਨਾਣੇ ਜਿਵੇ ਸੁਰਾਹੀ ਕੱਚ ਦੀ
ਸਚ ਆਖਾਂ
ਲਮੀ ਗਰਦਨ ਕਾਲੀ ਗਾਨੀ ਨਾਲ ਸ਼ਿੰਗਾਰੀ