Al jaren houdt zich in
Koppige rebel
Schuil in elke vouw in elke uithoek van m'n vel
Die tegen beter weten in
Tegen de grote stroom ingaat
Met gebalde vuist steeds op de eikentafel slaat
Niet wil lopen in de pas
Niet wil passen in 't gareel
En blijft geloven in een jongetje dat eeuwig voetbal speelt
Tussen de brokken en het puin
Van zijn geheime achtertuin
Maar die nu twijfelt
Ik hou van jou
Zo simpel kan het zijn
Er hoeft niet altijd water bij de wijn
Zegt een man
Die gisteren vreemd genoeg
Nog dacht dat hij dat niet meer in zich droeg
Zij met dat donker zwarte haar dat altijd naar lavendel ruikt
Zij met die Pruisisch blauwe ogen waar mijn blik zich op verstuikt
Zij met je handen die mij sussen in de angst van het moment
Zij met je woorden die mijn zeggen "echt ik weet wel wie je bent"
Voel mij als de verloren zoon
Die zoveel jaren heeft verspilt
Maar nu hij thuis is weer z'n dorst kan laven
En zijn honger stilt
Z'n handen warmt aan de haard
En even naar zijn moeder staart
En zegt "het spijt me"
Ik hou van jou
Zo simpel kan het zijn
Er hoeft niet altijd water bij de wijn
Zegt een man
Die gisteren vreemd genoeg
Nog dacht dat hij dat niet meer in zich droeg
Ik hou van jou
Zo simpel kan het zijn
Er hoeft niet altijd water bij de wijn
Zegt een man
Die gisteren vreemd genoeg
Nog dacht dat hij dat niet meer in zich droeg
Ik hou van jou
Zo simpel kan 't dus zijn
Vier woorden en een zorgeloos refrein
Ik heb je lief
En moeilijk is dat niet
Nee zelfs niet voor een man die spoken ziet
Zelfs niet voor een man die spoken ziet