ใครเล่าเลยจะรู้ว่าความรัก
แม้แรกเจอต่างคนไม่รู้จัก
แต่ปักใจเพียงครั้งเดียวติดในใจชั่วกาล

ยามที่เราทั้งสองได้พานพบ
ลบเรื่องราวอดีตที่ร้าวราน
เธอคือความรักแท้ที่ฉันหามาเนิ่นนาน

แต่ความรักดูเหมือนเลือนลางปลายทางไม่เป็นดั่งใจ
ถ้าจะให้เราพบกันไยต้องกีดกั้นเราให้ไกล

กีดกันด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
กีดกันด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
ใช่ไหม

ในตอนจบสุดท้ายนิยายรัก
มักให้คนห่างไกลได้ย้อนกลับ
กลับมาเพื่อพบเจอบอกรักเธออีกครั้ง

แต่ความจริงของฉันรักเราคงเป็นไปดังนั้นไม่ได้
พยายามแค่ไหนไม่มีทางใดที่เราจะใกล้กัน

กีดกันด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
กีดกันด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
ใช่ไหม (โอฮา)

กีดกันด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
กีดกันด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
ใช่ไหม (กีดกันด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไปกีดกันด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว)

กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกันด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ (ใช่ไหม)
ใช่ไหม
ใช่ไหม (ฮือ)

VIEW FRENCH TRANSLATION