Ефәк җепләр берәм-берәм өзелә,
Күзләремне күккә күтәрәм.
Анда йолдыз нуры сүрелә.
Юкәтауга карыйм биектән.

Ялкын шәүләсе төшә битемә.
Адәм баласы кача шәһәрдән.
Әҗәл канаты үтте тимичә.
Юкәтауга карыйм биектән.

Тәңре яраткан Чулман буенда,
Дию төзеп калдырган нигездән,
Адәм баласы күтәргән шәһәрне,
Вәхшиләр утка дучар иткәннәр.

Янган мәчетнең ишелгән мөнбәре,
Кала йөрәге инде талпынмый.
Кызыл күбекле Чулман сулары...
Матәм кигәннәр Әҗәлләр... елый.

Төрбәләр арасы – мәрхүмнәр урамы.
Гасырлар хәтере ташта кителгән.
Аны җәлләмәс вәхши куллары.
Үлгән калага карыйм биектән.