ใช่, มาร์เซย์
เราควรเชื่อในพระเจ้าก่อนที่จะเชื่อในตัวเองหรือไม่?
หรือกลับกัน เราไม่ใช่ลูกหลานของแวร์ซาย
เงินไม่ใช่จุดจบในตัวเอง
มันเป็นแค่เตียงที่มีผ้าไหม
และผู้หญิงหลายร้อยคนที่ติดแชมเปญจนตับพัง
ฉันอ่านหนังสือศักดิ์สิทธิ์สามสิบครั้งเพื่อค้นหาความเชื่อ
และฉันเลือกศาสนาอิสลาม ดังนั้นเคารพการเลือกนี้
ฉันเปลี่ยนนิโคลัสตัวน้อยให้กลายเป็นสัตว์ในงานแสดง
สวมหน้ากากเหมือนทูอาเร็กในพายุทราย
ฉันจะออกจากเกมแร็พนี้ มันเป็นการแข่งขันของคนโง่
สิ่งเดียวที่เป็นจริงคือเรากำลังจะตายจากความกระหาย
ตำรวจที่มีกลิ่นเหล้าสกายกำลังสืบสวนในตอนกลางคืน
เพราะกระสุนหลงทางเจาะสวนสาธารณะ
ชายคนหนึ่งถูกฆ่าโดยทรัมเป็ตของเขา
ด้วย AK-47 ของวลาด เขาตายแล้ว
เพื่อยาเสพติดห้าสิบกรัมโดยที่ผู้หญิงของเขาไม่รู้
และนั่นมันเศร้ามากจนฉันหนาวสั่น

ดวงอาทิตย์เป็นสีดำ เราสูญเสียแสงแห่งความหวังทั้งหมด
สูญเสียการนอนหลับเพราะเสียงปืนในตอนกลางคืน
เมื่อวานนี้เรายังพบศพของเด็กอายุ 17 ปี
ถูกยิงจนพรุน นอนอยู่ในแอ่งเลือด
ฉันไม่กล้าจินตนาการถึงความเจ็บปวดที่ครอบครัวรู้สึก
เราไม่ได้ให้กำเนิดลูกเพื่อให้พวกเขาฆ่ากันเอง
พวกเขาทำตัวแข็งแกร่งแต่ในใจพวกเขาอ่อนแอกว่าที่พวกเขาแสดงออก
เราเป็นเพียงผลผลิตของสิ่งแวดล้อมที่พวกเขาอยู่
นี่คือชีวิตจริงที่ฉันร้องเพลง
ฉันใช้คำง่ายๆ เพื่อบอกสิ่งที่ตัวอย่างพยายามจะบอกคุณ
ช่างแม่งกับเป้าหมายการขาย
ฉันเลือกที่จะเลี้ยงจิตวิญญาณแทนที่จะเติมท้อง
ฉันจะไม่ลดตัวลงทำสิ่งที่ผู้ชมต้องการ
ฉันยอมตายดีกว่าเขียนคำที่ไร้ความหมาย
ทำเพลงห่วยๆ เพื่อเพลย์ลิสต์และฟลอร์เต้นรำ
ไวโอลินเล่นเพื่อให้ฉันฉี่ใส่
พูดสิ่งที่ฉันคิด ช่างแม่งกับดนตรีฝรั่งเศส

ช่างแม่งกับพวกฟาสซิสต์ในฝรั่งเศส (บรู)
เมื่อมนุษย์พูดถึงการทำความดี (ฮัน)
ยาหม่องบนเหล็ก
ทองคำที่ฝันจะทำให้ท้องฟ้าผลักดันให้ทำสงคราม
ฉันพร้อมแล้ว เราเสี่ยงที่จะสูญเสียฉัน
ฉันเขียนคำกลอนและความคิด อธิบายเมืองของบรรพบุรุษของฉัน
ฉันรู้สึกถึงปีศาจในหมู่มนุษย์ พระเจ้าในทะเลทราย
ฉันเกิดที่นี่เพราะครอบครัวของฉันหนีความยากจน
ตอนเด็ก ฉันมีความฝันสำหรับพวกเขา
มันเป็นอาชญากรรม ดังนั้นแทนที่จะวิ่ง ฉันบินบนปีกของนกอินทรี
มันเข้ามาในย่านเหมือนฟัลลูจาห์
เราไม่ต้องการต่อสู้แต่ต้องการกลับไปที่ Lollapalooza (ใช่)
จดหมายเปิดผนึกถึงพวกสารเลวเหล่านี้
แทนที่จะคิดถึงคนที่สวดมนต์ คิดถึงคนที่ตายบนทางเท้า
อย่างที่มิเชล บัลดิตกล่าวว่า "ผู้คนมีทัศนคตินี้"
ความเจ็บปวดไม่ชอบเมื่อเราค่อยๆ ชินกับมัน
เราแก่ขึ้น เราชินกับการใส่ชุดดำ
เราเห็นคนของเราถูกฆ่าเมื่อออกจากบาร์
เพื่อนในวัยเด็กในดิน ลูกของพวกเขาติดอยู่ในสงคราม
ที่จริงแล้ว ความยากจนทำให้คนรวยได้ประโยชน์ (แค่พวกเขา)
พวกเขาบอกว่า "มันเป็นเรื่องของสี" ฉันบอกว่ามันเป็นปริซึม
สิบวินาทีของข่าวของพวกเขา ฉันวัดความดูถูก
ฉันไม่ต้องการจบลงด้วยความขมขื่นจากชีวิตและคนโง่ (ฉันไม่ต้องการ)
ที่ลงคะแนนให้กับผู้คุมที่จะทิ่มไม้เข้าพวกเขา (นั่นแหละ)
มันเป็นเพราะเศษเสี้ยวของความเคารพที่เราต่อสู้
หมายเลข 5 ขมขื่น กระทรวงของฉัน เอาขวดออกมา
ถนนถูกควบคุม ข้อตกลงของลูกชายของคนโหด
จ่ายโดยลูกชายของคนขี้โกงเพื่อยิงลูกชายของคนเลว
มันเพื่อปิดปากลูกชายของการต่อสู้
และไม่เห็นเขาลุกขึ้นแต่ยินดีกับเสียงตกที่น่ารังเกียจ
ถึงตายแล้ว เบื่อที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
24 ปี
เราน่าจะเขียน "เกิดภายใต้ดาวเดียวกัน" ตอนนี้
และมันจะเหมือนเดิม
มันเศร้าแต่มันจะเหมือนเดิม
คุณรู้
IAM, นักประดิษฐ์ที่เจ็ด (บรู)

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES