หัวใจในรถทำให้เกิดคิวในอุโมงค์
เราไม่พูด ไม่ล้อเล่น
และคุณก็รู้ว่า
สิ่งเดียวที่ฉันรู้คือคุณไม่ใช่ของฉันอีกต่อไป
เราจะไปไหน ถ้าเราเลี้ยวบนยางมะตอย
ช่วงเวลาที่ทำให้ฉันสับสน ความรู้สึกที่ทำให้ฉันเจ็บปวด
คุณที่รู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย
หัวใจของคุณเล็กเกินไป
เหมือนกับว่าไม่มีอะไรพิเศษ
เหมือนกับว่าคุณพูดกับฉันแต่ไม่รู้จักฟัง
ที่หลบภัยสำหรับฉันก็เป็นเรื่องปกติ

และถ้าคุณร้องไห้ ปล่อยให้
หัวใจของคุณเจ็บปวด ถ้าคุณกินหนามพันเล่ม
และถ้าคุณพูด ดูเหมือนว่า
ฉันไม่มีอะไรจะพูดถ้าฉันกินหนามพันเล่ม

เอาทุกอย่างไป บ้าน กระดาษ Play TV
เพลงยุคแปดสิบ เสื้อแจ็คเก็ต และไปซะ
แค่จำคืนที่มีหญ้าและเพลงดัง
ที่คุณใช้เวลาในห้องของฉัน
ฉันยังคงคิดถึงเล็กน้อย
นาฬิกานี้เดินไปข้างหน้าเยอะมาก
มันอยากเห็นฉันกับการเปลี่ยนแปลงเวลาอย่างรวดเร็ว
กับคุณใต้แขน หลงทางที่ Palo Alto
คุณจะมาหาฉันไหมถ้าฉันมีความกล้า?
และคุณก็ไป
แต่งตัวเหมือนเพิ่งออกจาก Camden Town
คุณรู้ไหมว่า การปฏิบัติตัวกับคุณ
แม้ว่าคุณจะสามารถพูด "สวัสดี" ได้อย่างน้อย

และถ้าคุณร้องไห้ ปล่อยให้
หัวใจของคุณเจ็บปวด ถ้าคุณกินหนามพันเล่ม
และถ้าคุณพูด ดูเหมือนว่า
ฉันไม่มีอะไรจะพูดถ้าฉันกินหนามพันเล่ม

เหมือนใบไม้บนสะพานลอย
เหมือนขี้ในหัวของฉัน
ในภาพวาดของ Picasso ฉันถ่ายรูป
ขณะที่คุณจากไป
กินหนามพันเล่มเป็นอาหารเช้า
สำหรับพื้นที่ของฉันไม่ใช่อารมณ์ของฉัน
สงบขณะนับชั่วโมง แต่ตายเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES