จากเปลของฉัน ฉันได้ยินมัน ฉันรู้สึกถึงมัน
กลิ่นหอมและเสียงกระซิบของความเศร้า
จักรวาลของฉันดูเหมือนจะไร้เดียงสา
ดวงจันทร์เป็นพยานที่โดดเดี่ยว
ฉันผ่านคืนที่ไม่มีสีอีกคืนหนึ่ง
ด้วยความเกลียดชังต่อความทรงจำที่เป็นทั่ง
เตรียมตัวที่จะเข้าร่วมกับความมืด
ฉันคิดถึงตัวเองผ่านหมอก
มอร์ฟีอัสทิ้งฉันไว้คนเดียวในเขตกักกันกับตัวเอง
แต่ฝนตกหนัก ฉันควรออกไปไหม? ช่างเป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ความหนาวเย็นสัมผัสฉันเมื่อหยดน้ำตาหนักขึ้น
มุ่งสู่สุริยุปราคา ฉันคิดเพียงแค่จะทิ้งทุกอย่าง
ฉันต้องการหนีจากอดีต
หยดน้ำบนร่างกายของฉัน
ทิ้งเตียงที่ราบเรียบของฉัน
อากาศดีคือฝน
ล้อมรอบด้วยความมืด โอ้ใช่
อากาศดีคือฝน
ล้อมรอบด้วยความมืด โอ้ใช่
ผ่านหน้าต่างที่เปิดครึ่งหนึ่ง
ลมพัดเข้ามาเพื่อปลอบโยนฉัน
ขาดแรงบันดาลใจที่ทำให้ฉันหายใจไม่ออก
ทำให้ปากกาของฉันตกลงมา ทำให้ฉันถอนหายใจ
ฉันรู้สึกเป็นศัตรูกับการนอนหลับ
ปิดตา เปิดรับภาพลวงตา
ฉันถูกล่อลวงด้วยคำแนะนำที่ชื้น
เท้าหนึ่งข้างบนพื้น คือการปลดปล่อย
ไม่มีฝนอีกต่อไป จิตใจของฉันเหี่ยวเฉา ไม่มีเสียงอีกต่อไป เสียงกรีดร้องห่างออกไป
ไฟถนนร้องเรียกเปลวไฟ
ฉันออกไปข้างนอกช้าเกินไป มันเป็นเวลาห้าโมงเย็น
ความเหนื่อยล้าจู่โจมสายตาของฉัน
ฉันต้องการหนีจากอดีต
หยดน้ำบนร่างกายของฉัน
ทิ้งเตียงที่ราบเรียบของฉัน
อากาศดีคือฝน
ล้อมรอบด้วยความมืด โอ้ใช่
อากาศดีคือฝน
ล้อมรอบด้วยความมืด โอ้ใช่
อากาศดีคือฝน
ล้อมรอบด้วยความมืด โอ้ใช่
ฉันต้องการหนีจากอดีต
หยดน้ำบนร่างกายของฉัน
ทิ้งเตียงที่ราบเรียบของฉัน
อากาศดีคือฝน

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES