ฉันไม่มีขนมปังอีกแล้ว
ฉันไม่มีไวน์อีกแล้ว
ฉันมีเพียงเธอเท่านั้น, แม่เฒ่าของฉัน
ฉันมีเพียงเธอเท่านั้น
ที่วิ่งมาหาเสียงของฉัน
ในยามค่ำคืนเมื่อฉันตื่นขึ้น
และปากของฉันกัด
อีกครั้งและอีกครั้ง
น้ำนมที่เธอนำมาให้ฉัน
มันช่างหวานละมุน
ในขณะที่ทุกคนหลับ
การดื่มเช่นนี้

ฉันไม่มีไฟอีกแล้ว
ฉันไม่มีที่อยู่แล้ว
ฉันมีเพียงเธอเท่านั้น, แม่เฒ่าของฉัน
ถ้าเหยี่ยวมีรัง
มนุษย์มีบ้าน
และแมวมีตะกร้า
เมื่อสายลมหนาวกัดฉัน
อีกครั้งและอีกครั้ง
ในอ้อมแขนของเธอที่เธอห่มให้ฉัน
และที่นั่นฉันหลับ
ดีกว่าข้างนอก
หรือกษัตริย์ในพระราชวังลูฟวร์

ฉันไม่มีศรัทธาอีกแล้ว
ฉันไม่มีกฎหมายอีกแล้ว
ฉันมีเพียงเธอเท่านั้น, แม่เฒ่าของฉัน
ดอกไม้ได้พาฉันไป
ปีกหนึ่งและฉันเป็น
นักโทษเหมือนผึ้ง
ฉันรักมันและฉันกัด
อีกครั้งและอีกครั้ง
ดอกไม้แห่งความขมขื่น
มันเป็นสีเหลืองทอง
ตั้งแต่นั้นมาฉันไม่ได้นอน
ไข้เผาผลาญฉัน

ฉันไม่มีลูกสาวอีกแล้ว
ฉันไม่มีเพื่อนอีกแล้ว
ฉันมีเพียงเธอเท่านั้น, แม่เฒ่าของฉัน
พวกเขาไปไหนกัน?
อา บอกฉันสิ, บอก
เธอเท่านั้นที่เฝ้าดูฉัน
และถึงกระนั้นฉันก็ยังกัด
อีกครั้งและอีกครั้ง
มือที่เธอให้ฉัน
เมื่อในที่สุดความตาย
กล่อมและทำให้หลับ
เพียงเธอเท่านั้นที่ให้อภัยฉัน

เมื่อในที่สุดความตาย
กล่อมและทำให้หลับ
เพียงเธอเท่านั้นที่ให้อภัยฉัน

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES