Στο λιμάνι του άμστερνταμ
Ένασ ναύτησ τραγουδάει
Τουσ καημούσ και τισ ελπίδεσ
Που μαζί του κουβαλάει
Στο λιμάνι του άμστερνταμ
Ένασ ναύτησ αραχτόσ
Και δακρύζει η μουσική
Και δακρύζει ο ποταμόσ

Στο λιμάνι του άμστερνταμ
Ένασ ναύτησ ξεψυχάει
Κι είναι λιώμα κι όλο κλαίει
Και χτυπιέται τούτη η πόλη
Στο λιμάνι του άμστερνταμ
Στην ομίχλη το πρωί
Ένασ ναύτησ ξεπετιέται
Κει που κλαίει ένα παιδί

Στο λιμάνι του άμστερνταμ
Που μαζεύονται οι ναύτεσ
Κάποιοσ απ' αυτούσ αρπάζει
Ψαροκέφαλα απ' τισ γάτεσ
Και τα δόντια του σου δείχνει
Σαπισμένα που 'χουν μείνει
Που μπορούνε να ρουφήξουν
Τα κατάρτια στη σελήνη

Και στον ταβερνιάρη γνέφει
Με το χέρι του αδειανό
"Γέρο μάγειρα μαλάκα
Πέτα ψάρια κατά δω"
Κι όπωσ του 'ρθε να ξεράσει
Έτσι ανήμποροσ σαν πτώμα
Ξεκαρδίζεται και λύνει
Το ζωνάρι του στο χώμα

Στο λιμάνι του άμστερνταμ
Ένασ ναύτησ μπεκροπίνει
Μπύρεσ πίνει και μεθάει
Κι όλο πίνει και ξερνάει
Ξαναπίνει στην υγεία τουσ
Στισ πουτάνεσ που 'χουν πάρει
Εκατόν πενήντα άντρεσ
Σε μια νύχτα η καθεμιά τουσ

Έχουν χάσει την τιμή τουσ
Παζαρεύοντασ τη σάρκα
Για ένα πιάτο κρύα σούπα
Ένα αψέντι δύο μάρκα
Και τη θάλασσα ο ναύτησ
Και τον ουρανό θα φτύσει
Κι όπωσ κλαίω την αγάπη
Έτσι αυτόσ θα κατουρήσει

Στο λιμάνι του άμστερνταμ
Στο λιμάνι του άμστερνταμ