Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
Παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
Μέσα στην αδράνεια τρομάζει
Ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
Κόβει το κορμί του και το θάβει
Σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί

Στουσ δεκάξι παγωμένουσ εφιάλτεσ
Κάτι απρόσωπα λαμπάκια τησ νυκτόσ δανείζει
Σ' άνυδρουσ ανέραστουσ αντάρτεσ
Στοιχειωμένοσ σε μια εθνική οδό που πήζει
Βρίσκει την αχτίδα π' απομένει
Και μαζί τησ τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχέσ και οι αγάπεσ
Σιαμαίεσ αυταπάτεσ
Όμοιεσ σαν άσπρα πλήκτρα
Σαν φωτάκια μεσ τη νύκτα
Βρίσκουν σώματα παρθένα
Στη συνήθεια πουλημένα
Με φιλιά τα εξαγνίζουν
Τουσ χαρίζονται

Τούτοσ ο αρχέγονοσ ρυθμόσ των αφρικάνων
Κάτι από μπάλο συριανό θυμίζει
Ανθρωποθυσία στουσ θεούσ των ηφαιστείων
Σαν αναπαραγωγήσ βωμό γυαλίζει
Κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
Κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα μετέωρα πωσ πέφτουν
Μπάλεσ από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
Κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
Κι άμα τον γουστάρεισ θα σου πω συγγνώμη
Είναι κάτι μήνεσ που φιλοξενώ τον τρόμο
Κι έχω ανάγκη να με βλέπεισ σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο
Μέσα στο μυαλό σου ξένο
Τι να πρωτοτραγουδήσεισ
Και ποια πόρτα να κτυπήσεισ
Να σου πω για να σε πείσουν
Στα μετάξια να σε ντύσουν
Να φανούν λευκά δοντάκια
Μεσ το γέλιο σου

Χίλιεσ και μια νύχτεσ ανοιχτά τησ οικουμένησ
Αλυσοδεμένοσ πολικόσ αστέρασ
Άφηνα τουσ άλλουσ να μιλούν για μένα
Και φοβόμουν μη με δει το φωσ τησ μέρασ
Τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
Φτάνει που και που να λεσ ακόμα σ' αγαπώ

Κόκκινοσ ορίζοντασ τα χρόνια π' απομένουν
Κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
Πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
Πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου
Βιντεοταινίεσ η ζωή που είδα
Του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη
Διαμαντάκι μεσ στη στάχτη
Και νησάκι που 'χει φάρο
Ένα μεθυσμένο γλάρο
Γύρω σου που φτερουγίζει
Τ' όνομά σου συλλαβίζει
Σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται