Τα φώτα όλα σβήσανε κι ο έρημοσ διαβάτησ
Σαν το κουρέλι σέρνεται σ’ αυτή την σκοτεινιά
Το λεωφορείο πέρασε κι ούτε ένασ επιβάτησ
Ούτε ανάσα ούτε ψυχή στο δρόμο δεν περνά

Δεν έχει απόψε που να πάει που να κλάψει που να αράξει
Κι αν στενάξει κι αν πεθάνει άνθρωποσ δε θα τον ψάξει

Τα χέρια του παγώσανε παλιόσ ο επενδύτησ
Κι αυτόσ πηγαινοέρχεται στου σκότουσ τη γιορτή
Το λεωφορείο πέρασε κι ο έρημοσ αλήτησ
Τι ψάχνει άραγε να βρει μια νύχτα σαν κι αυτή

Δεν έχει απόψε που να πάει που να κλάψει που να αράξει
Κι αν στενάξει κι αν πεθάνει άνθρωποσ δε θα τον ψάξει