Μια μάνα στέκει ακίνητη
Τη θάλασσα αγναντεύει
Μονάχη τησ παραμιλά
Άραγε τι γυρεύει

Γιατί καλή κυρούλα μου
Τη θάλασσα αγναντεύεισ
Μεσ στα λιμάνια τριγυρνάσ
Για πεσ μου τι γυρεύεισ

Το παιδί μου περιμένω
Το 'χω ένα κι ακριβό
Έπαψε πια να μου γράφει
Και γι' αυτό ανησυχώ

Είναι οι θάλασσεσ πλατιέσ
Τα κύματα αφρισμένα
Κι αργούν να 'ρθουν τα γράμματα
Από τα μαύρα ξένα

Το παιδί μου περιμένω
Το 'χω ένα κι ακριβό
Και φοβάμαι μην πεθάνω
Και δε θα το ξαναδώ

Ποιοσ έχει στόμα να το πει
Στην πικραμένη μάνα
Πωσ για τον γιο τησ χτύπησε
Στα ξένα μια καμπάνα