Όταν απ' όλουσ πια περιφρονηθείσ
Τότε θα νιώσεισ τι άξιζα για σένα
Στην παγωνιά σου θα ζητάσ την ζεστασιά μου
Τα δυο μου χέρια τα δυο χείλη την καρδιά μου

Τώρα γελάσ μ' αύριο θα κλαισ
Όταν στον καθρέφτη τισ ρυτίδεσ σου θα δεισ
Τότε ποια χέρια θα σ' αγκαλιάζουν
Με τησ αγάπησ την ανάμνηση θα ζεισ

Την τρικυμία τησ ζωήσ σου σαν διαβείσ
Θα 'ρθει γαλήνη στην άδεια την καρδιά σου
Τότε τον πόνο και το δάκρυ θ' αγαπήσεισ
Μα δε σου εύχομαι ποτέ να δυστυχήσεισ

Τώρα γελάσ μ' αύριο θα κλαισ
Όταν στον καθρέφτη τισ ρυτίδεσ σου θα δεισ
Τότε ποια χέρια θα σ' αγκαλιάζουν
Με τησ αγάπησ την ανάμνηση θα ζεισ