گفتی فراموشم بکن دیگه مادر تو نیستم ، ولی به جون خودم قسم با گریه مینویسم.
همش با خودت میگی پسرم چرا مریضه ، مادر چیزی نیست چون خاطر اون کثافت باهامه.
هرزگاهی دیوونه میشم و میکوبم به هرجا ، می‌شکنم هر چیزی کنارم باشه رو درجا.
رد میدم و اعصابم هیچ حرفی نمی‌ذاره ، چون هیچکس نمیدونه که این قلب من بیماره.
قربون اون محبتت مادر که دلتو شکستم ، اینقدر دردام زیاده که نیمه راه نشستم.
فقط نمیتونم تو روی تو دردم و رک بگم ، بگم که دلیل این حالم اون تخمه سگه.
مادر منننن عزیز تر از جونم ، چیکار کردم که میگی من گورم و گم کنم.
همش نفرینم می‌کنی میگی الهی بمیری ، باشه من راضیم اگه با این خواستت راحت میشی.
دیگه نیستم اون آدمی که یه روز تو باهاش بودی ، تو خوابام میبینمت که همش ازم دوری.
دست میزنن همه برات از بس که بردی تو ، دست بردار از اعصابم ، که مغزم و گاییدی.
نامه برات نوشتم که شرح حال رو بگی ، یه مدتی بود که تو برام هیچ جوابی ندادی.
صدای باز شدن در میاد به اتاقم ، صدات میکنم که شاید تو جلو در باشی.
زبونم بند اومده اینقدر اسم تو رو من گفتم ، نامه قرمز که صحله تو دریای خون بخون.
حتما باید وقتی که خونه رو خون گرفت ببینیم همو ، که شاید دلت بسوزه و دلداری بدی منو.
هوا برام سنگین شده نفسی نمونده ، برا پرنده قلبم دیگه قفسی نمونده.
دارم خفه میشا تو یکی لطفاً برام نترس ، انگار یکی دل رو کنده و با خودش برده.
جایی رسیدم که مادرمم دوسم نداره ، همش میگه مریضی ، تو اعصابت خرابه.
میگه اگه برمیگشتم تو رو هیچوقت نمی‌آوردم ، میگه خودم و سوزوندم که تورو بالا اوردم.
میگه تشنجی هستی تو و عقلت خرابه ، اره مامان همه درسته ولی حالم خرابه.
مادر من اینطوری نبودم اون اشغال اینطوری کرد ، منو دیوونه و بی اعصاب و ، در به درم کرد.
مادر هر حرفی دربارم بگی ، همش درسته ، ولی نمی‌دونی که این حرفات بدترم میکنه.
مادر به خدا من دلم نمی‌خواد دیوونه باشم ، ولی وقتی خندش و میبینم دیوونه تر میشم.
حرصم میگیره مشت میکنم دستم و رو دیوار ، میکوبم این دست و مغز و شاید خوب بشه این بیمار.
عشقم گفتی صدات نکنم و بهت نگم عشقم ، تورو خدا نذار تموم بشه اینطوری این داستان.
یکی دردات به اندازه صدتا مشکل برام بسته ، مث عاشقی شدم که هرشب تو تنهایی مسته.
هرشب و تو خیابونا اینور اونور پرسه ، یه شب بود که دیدم تو آینه این موهام سفید شده.
مث ابری شدم که دل به بند اومدن نداره ، اینقد می‌باره می‌باره که خودش و داغون کنه.
دیگه خستم از این زندگی و عشقای دوزاری ، اونجا بود که فهمیدم این عشق برام بسته.
نامه رو نوشتم که برسم به صاحبش ، یکی منو تو خیابون دید گفت داش چرا قرمزه.
گفتم داداش خاطر اینه که جوهرش خونمه ، نگاهی غم انگیز ، پراز بغض و غصه ، کرد به منو گفتش که ایشالا برگرده.
خون از دستام قطره قطره می‌چکید هی پایین ، چشام سیاهی می‌رفت دیگه جایی رو نمی‌دید.
خونی برام نمونده که نامه بنویسم ، روزا بعد شبا گذشت آخرم جوابو نداد.