مث اون دریایی شدم که توش هیچ موجی نداره ، دلش برای هیچکس و چیزی هیچ ذوقی نداره.
دیگه تو انتظار برگشتنت عادت کردم ، دلم حوصله هیچ عشقی نداره.
یه عاشق هیچ وقت داستانش تمومی نداره ، اینقدر میجنگه تا عشقشو یروز به دست بیاره.
خودش رو خار و کوچیک پیش هر کس بگی میکنه ، اما نمیدونه ته قصه خودش ب*ا میره.
پروانه ها پر میکشن میون قصه ها ، قصه ما این بود که تو بشی ازم جدا.
درد من بالاتر از این حرفاست که قرص خوبش بکنه ، به همون آسمونی ترین خدا که اون میپرسته.
اگه دست سرنوشت بود که داستانمون این بشه ، پس دیگه زندگی ارزشی برا ادامه نداره.
ببین منو به کجا رسوندی که هرشب مینوسیمو ، با نوشته های خودم گریهام میگیره.
ریشه این درخت تا جایی که بشه هی عمیق میشه ، بعد چند سال یهویی میکننش تا زمین گیر شه.
تو مث همون قرصایی هستی که هرشب میخورم ، تورو خدا برگرد که دیگه قرص درد نخورم.
جوری میشکنن که دلو دیگه هیچ وقت پا نمیشه ، این زندگی بدون تو زندگی نمیشه.
کل در و دیوار این شهر و من واست میشکوندم ، اگه تو برگردی برات خیابونو فرش میکنم.
یه وقتایی به فکرم میرسه بپرم تو جاده ، ماشینا بهم بزنن تا دلم راحت شه.
تو از من راحت میشی و من از قلب درد شبونه ، ببین این چیزی که گفتم به نفع هر دوتامونه.
یادمه یروز یکی میگفت عاشقا تا آخر به پای هم هستن ، نشد روزگار به ما نساخت.
بعد تو من موندم چشایی که همش کاسه خونه ، فقط یه خواهش دارم لطفاً چند دقیقه پیشم بمونه.
میخوام برا آخرین دفعه اون موهات و ناز کنم ، تا دیگه هیچ وقت فکر و احساست از یاد من نره.
صدای خنده هاش هنوز تو ذهنمه ، وقتی می‌شنوم صداش رو آشوب تو ذهنمه ، ببین یادت همیشه با منه.
هرشب و هرشب دردِ تنم ، خسته ترم ، زد به سرم ، تیر بزنم.
قلبو بردی مردی رفتی ، کندی ، کشتی ، گند زدی هفت روزه سرم.
تن پر خشمه ،درد ، فهمه ، رفته ، اون که رفته دیگه برنمیگرده.
دلتو خوش نکن به خوشیای روزت ، میگذرن ، ب هر حال تموم میشه عقلت.
کله تنم زخمه ، ذهن پر حرفه ،کار شبای تلخم شده گریه.
داد میزنم ، داد بزن ، حرف میزنم ، حرف بزن ، که حرفم از رو خشمه.
صدا گرفته از بس داد زدم ، چشمو خون گرفته از بس زار زدم.
همه عکساتو تک به تک جر دادم ، عاشقت بودم ولی تو رو دیگه پس دادم.