Uçurduk nice özgürlükler..
Astık nice kelimeler
Dizdik nice hayatlar
Temizledik nice vicdanlar
Söylem değişti akıbet aynı kaldı

Bir martı uçurur, bir güvercin salıverir gibi saldık özgürlüğünü Nazım'ın
Demir parmaklıklar arasından süzüldü maviye
Bir mavi ihtiyacı kondurdu bir avluya
Daha dillendiremeden sözünü bir el aldı koydu kafese
Mekân değişti akıbet aynı kaldı.

Astık tüm kelimelerini, sözcüklerini kapattık kapalı kapılar ardına.
Kitaplarını, düşlerini, döktük mürekkep döker gibi Nazım'ın
Çamaşır asar gibi, çocuğu deniz gibi
İpler sallandı, ayakları direndi kelimelerin
Ha gayret tuttu elinden ebedi
Koydu defter arasına sakladı bir nefes daha çıkıncaya
İpler değişti akıbet aynı kaldı.

Dizdik kurşuna dizer gibi gençliğini Nazım'ın
Vurduk çocukluğundan
Yaraladık cümlelerini, düşündüklerini.
Kanattık onu bekleyen kadınlarını
Kurşun koktu mektupları nergis çiçekleri yerine
Mürekkebi maviye çalmalıydı oysaki, belki ekmek atmalıydı martılara
Gökyüzünü siyaha boyadık
Ellerini kelepçeye

Kirli çamaşır yıkar gibi, beyazı kaynatır gibi kaynattık vicdanımızı
Pis sular kaynadı geride, kazanlar kalktı havaya
Bir çaput dolusu umut yeşerdi
Bir kazan dolusu kirli çamaşır döküldü
Temizledik geçmişini kuruttuk avluda bedenini
Çaput değişti akıbet aynı kaldı.

Bir martı uçurur gibi uçurduk gençliğini,
Döktük mürekkeplerini, astık kelimelerini,
Dizdik gençliğini kurşuna dizer gibi Nazım'ın
Kirli çamaşır yıkar gibi yıkadık vicdanımızı.
İnsanlar değişti, akıbet aynı kaldı